جدایی کشاورز و سرباز

جدایی کشاورز و سرباز ( به ژاپنی: 兵農分離 へいのうぶんり ) یکی از اصطلاحات در تاریخ ژاپن و به سیاست تفکیک طبقه سامورایی و سایر طبقات ارتقا یافته از دوره سنگوکو تا دوره ادو اشاره دارد. در دوره ادو، در حالی که شوگون مسئولیت امور ملی را بر عهده داشت، به وضوح سامورایی را از سایر طبقات متمایز می کرد و سیستمی را پایه گذاری می کرد که سامورایی ها در راس آن قرار بگیرند.
در پایان دوره سنگوکو، بهره وری کشاورزی افزایش یافت و مواد غذایی به کسانی که در تولید شرکت نداشتند مانند آشیگارو ها نیز توزیع شد. به دلیل نیاز به نگه داشتن، نیروهایی آشیگارو همچنان در استخدام نگه داشتن آنان ادامه داشت و لازم دیده شد که آنان به شغل دیگر خود که کشاورزی در روستا بود بازنگردند. علاوه بر این، اگر سامورایی هایی که در روستا زندگی می کردند از شرکت مستقیم در امور کشاورزی جدا شده و در قلعه جمع می شدند تا سربازان حرفه ای تمام وقت شوند، زمان لازم برای جمع شدن سربازان را کوتاه کرده و مشکل اعزام نیروها در فصل کشاورزی حل می شد. علاوه بر این، کیفیت سربازان و زره ها بهبود پیدا می کرد. برای متمرکز کردن قدرت در دست دایمیو قانون شکار شمشیر توسط تویوتومی هیده یوشی به وجود آمد و حق داشتن و حمل شمشیر از کشاورزان سلب شد.