جدایی نژادی در ایالات متحده آمریکا. جدایی نژادی در ایالات متحده آمریکا ( به انگلیسی: Racial segregation in the United States ) با نظام برده داری در سال های سده هفدهم میلادی آغاز شده و با تبعیض های نژادی آشکار و پنهان در تاریخ آمریکا، و تا عصر حاضر ادامه یافته است.
نخستین ساکنان اروپایی آمریکا، اسپانیایی ها بودند که قدم بر خاک فلوریدای کنونی گذاشتند. با آغاز سده هفدهم، انگلیسی ها در کرانه های شمالی، مکانی که اکنون نیوانگلند شناخته می شود، چندین شهر ساختند. بعدها این مناطق، مستعمرات سیزده گانه بریتانیا در سرزمین جدید را شکل دادند. در سرتاسر سده های ۱۷ و ۱۸ میلادی، ابتدا ماجراجویان اسپانیایی و انگلیسی راهی آمریکا شدند و پس از آنان شهروندان دیگر مناطق اروپا، ازجمله آلمانی ها، هلندی ها، سوئدی ها و ایرلندی ها، موج دوم مهاجران را به وجود آوردند.
تا زمانی که زمین حاصلخیز برای کشاورزی به میزان نامحدود در اختیار مهاجران بود، اختلافات نژادی میان ساکنان اولیه سرزمین آمریکا به چشم نمی خورد. هرچند که از همان روزهای نخست ورود اروپایی ها به سرزمین جدید، جنگ بی انتهایی میان تازه واردان و بومیان سرخ پوست در گرفت.
اختلاف اروپایی ها بعد از چند جنگ سرانجام با پیروزی نهایی بریتانیا بر فرانسه و اسپانیا در اواسط سده ۱۸ پایان یافت. مستعمرات سیزده گانه با ورود هزاران هزار انگلیسی روز به روز بزرگ تر می شدند. سرخ پوستان یا با جنگ یا با فریب از زمین های آبا و اجداد خود به درون قاره رانده می شدند. در جریان جنگ هفت ساله در اواسط سده ۱۸، فرانسه از کرانه شرقی رودخانه می سی س پی رانده و انگلیس مالک سرزمین وسیعی از اقیانوس اطلس تا رودخانه می سی س پی شد. بدین ترتیب تا یک سده بعد، مسئله ای به نام تعارض نژادی در این سرزمین دیده نمی شد. حتی نظام برده چ داری نیز تا اوایل اواسط سده نوزدهم در زمره تعارضات نژادی قرار نمی گرفت.
هنگامی که «مسئله نژاد سیاه» با تعارضات اقتصادی نژاد سفید گره خورد، پدیده ای به نام «تعارضات نژادی» در جامعه آمریکا شکل گرفت که تاکنون نیز ادامه دارد. در این تعارضات اگرچه سیاهان موضوع اصلی بودند، اما هدف اصلی را تشکیل نمی دادند. به عبارت دیگر، به استثنای تعداد اندکی از روشنفکران و کشیشان نیوانگلندی که نظام برده داری را مغایر اخلاق اجتماعی و عدالت الهی تعبیر می کردند، دیگر مخالفین برده داری به دنبال اهداف و منافع اقتصادی بودند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنخستین ساکنان اروپایی آمریکا، اسپانیایی ها بودند که قدم بر خاک فلوریدای کنونی گذاشتند. با آغاز سده هفدهم، انگلیسی ها در کرانه های شمالی، مکانی که اکنون نیوانگلند شناخته می شود، چندین شهر ساختند. بعدها این مناطق، مستعمرات سیزده گانه بریتانیا در سرزمین جدید را شکل دادند. در سرتاسر سده های ۱۷ و ۱۸ میلادی، ابتدا ماجراجویان اسپانیایی و انگلیسی راهی آمریکا شدند و پس از آنان شهروندان دیگر مناطق اروپا، ازجمله آلمانی ها، هلندی ها، سوئدی ها و ایرلندی ها، موج دوم مهاجران را به وجود آوردند.
تا زمانی که زمین حاصلخیز برای کشاورزی به میزان نامحدود در اختیار مهاجران بود، اختلافات نژادی میان ساکنان اولیه سرزمین آمریکا به چشم نمی خورد. هرچند که از همان روزهای نخست ورود اروپایی ها به سرزمین جدید، جنگ بی انتهایی میان تازه واردان و بومیان سرخ پوست در گرفت.
اختلاف اروپایی ها بعد از چند جنگ سرانجام با پیروزی نهایی بریتانیا بر فرانسه و اسپانیا در اواسط سده ۱۸ پایان یافت. مستعمرات سیزده گانه با ورود هزاران هزار انگلیسی روز به روز بزرگ تر می شدند. سرخ پوستان یا با جنگ یا با فریب از زمین های آبا و اجداد خود به درون قاره رانده می شدند. در جریان جنگ هفت ساله در اواسط سده ۱۸، فرانسه از کرانه شرقی رودخانه می سی س پی رانده و انگلیس مالک سرزمین وسیعی از اقیانوس اطلس تا رودخانه می سی س پی شد. بدین ترتیب تا یک سده بعد، مسئله ای به نام تعارض نژادی در این سرزمین دیده نمی شد. حتی نظام برده چ داری نیز تا اوایل اواسط سده نوزدهم در زمره تعارضات نژادی قرار نمی گرفت.
هنگامی که «مسئله نژاد سیاه» با تعارضات اقتصادی نژاد سفید گره خورد، پدیده ای به نام «تعارضات نژادی» در جامعه آمریکا شکل گرفت که تاکنون نیز ادامه دارد. در این تعارضات اگرچه سیاهان موضوع اصلی بودند، اما هدف اصلی را تشکیل نمی دادند. به عبارت دیگر، به استثنای تعداد اندکی از روشنفکران و کشیشان نیوانگلندی که نظام برده داری را مغایر اخلاق اجتماعی و عدالت الهی تعبیر می کردند، دیگر مخالفین برده داری به دنبال اهداف و منافع اقتصادی بودند.
