جداسازی در ایرلند شمالی یک موضوع طولانی مدت در تاریخ سیاسی و اجتماعی ایرلند شمالی است. این جداسازی شامل دو بلوک اصلی رأی دهی ایرلند شمالی می شود: ملی گرا / جمهوری خواهان ایرلندی ( عمدتاً کاتولیک رومی ) و اتحادگرا / وفادار ( عمدتاً پروتستان ) . اغلب به عنوان علت و معلول " مشکلات " دیده می شود.
... [مشاهده متن کامل]
ترکیبی از تفاوت های سیاسی، مذهبی و اجتماعی به علاوه تهدید تنش ها و خشونت های بین جماعت ها منجر به جداسازی گسترده دو جامعه از خود شده است. کاتولیک ها و پروتستان ها در موقعیتی که برخی آن را «آپارتاید خویش تحمیلی» نامیده اند، عمدتاً زندگی جداگانه ای دارند.
آموزش در ایرلند شمالی به شدت تفکیک شده است. اکثر مدارس دولتی در ایرلند شمالی عمدتاً پروتستان هستند، در حالی که اکثر کودکان کاتولیک در مدارسی که توسط کلیسای کاتولیک نگهداری می شود، تحصیل می کنند. در سال ۲۰۰۶، ۹۰ درصد از کودکان در ایرلند شمالی در مدارس مجزا بودند، تا سال ۲۰۱۷ این رقم به ۹۳ درصد افزایش یافت. نتیجه، همان طور که یکی از مفسران بیان کرده است، این است که «اکثریت قریب به اتفاق فرزندان اولستر می توانند از چهار سالگی به ۱۸ سالگی برسند بدون اینکه گفتگوی جدی با یکی از اعضای عقیده رقیب داشته باشند. » شیوع تحصیلات تفکیک شده به عنوان عامل اصلی در حفظ درون همسری ( ازدواج درون گروهی ) ذکر شده است. جنبش آموزش یکپارچه با تأسیس مدارس غیرفرقه ای مانند «مدرسه ابتدایی تجمیعی پورتاداون» به دنبال معکوس کردن این روند بوده است. با این حال، چنین مدارسی هنوز استثنایی بر روند عمومی آموزش جداگانه هستند. مدارس یکپارچه در ایرلند شمالی با تلاش داوطلبانه والدین تأسیس شده است. کلیساها در توسعه آموزش یکپارچه شرکت نکرده اند. با این حال، هم کلیسای کاتولیک و هم فرقه های پروتستان، همراه با نهادهای دولتی، از پروژه های مدارس بین جماعتی مانند سفرهای میدانی مشترک، کلاس های آموزشی و انجمن هایی که دانش آموزان می توانند برای به اشتراک گذاشتن عقاید، ارزش ها و فرهنگ های خود گرد هم آیند، حمایت و سازماندهی کرده اند. جان اچ. وایت از دانشگاهیان، استدلال کرد که «دو عاملی که بیشترین تأثیر را در جدایی پروتستان ها به عنوان یک کل از کلیت کاتولیک ها دارد، درون همسری و آموزش جداگانه است».
... [مشاهده متن کامل]
ترکیبی از تفاوت های سیاسی، مذهبی و اجتماعی به علاوه تهدید تنش ها و خشونت های بین جماعت ها منجر به جداسازی گسترده دو جامعه از خود شده است. کاتولیک ها و پروتستان ها در موقعیتی که برخی آن را «آپارتاید خویش تحمیلی» نامیده اند، عمدتاً زندگی جداگانه ای دارند.
آموزش در ایرلند شمالی به شدت تفکیک شده است. اکثر مدارس دولتی در ایرلند شمالی عمدتاً پروتستان هستند، در حالی که اکثر کودکان کاتولیک در مدارسی که توسط کلیسای کاتولیک نگهداری می شود، تحصیل می کنند. در سال ۲۰۰۶، ۹۰ درصد از کودکان در ایرلند شمالی در مدارس مجزا بودند، تا سال ۲۰۱۷ این رقم به ۹۳ درصد افزایش یافت. نتیجه، همان طور که یکی از مفسران بیان کرده است، این است که «اکثریت قریب به اتفاق فرزندان اولستر می توانند از چهار سالگی به ۱۸ سالگی برسند بدون اینکه گفتگوی جدی با یکی از اعضای عقیده رقیب داشته باشند. » شیوع تحصیلات تفکیک شده به عنوان عامل اصلی در حفظ درون همسری ( ازدواج درون گروهی ) ذکر شده است. جنبش آموزش یکپارچه با تأسیس مدارس غیرفرقه ای مانند «مدرسه ابتدایی تجمیعی پورتاداون» به دنبال معکوس کردن این روند بوده است. با این حال، چنین مدارسی هنوز استثنایی بر روند عمومی آموزش جداگانه هستند. مدارس یکپارچه در ایرلند شمالی با تلاش داوطلبانه والدین تأسیس شده است. کلیساها در توسعه آموزش یکپارچه شرکت نکرده اند. با این حال، هم کلیسای کاتولیک و هم فرقه های پروتستان، همراه با نهادهای دولتی، از پروژه های مدارس بین جماعتی مانند سفرهای میدانی مشترک، کلاس های آموزشی و انجمن هایی که دانش آموزان می توانند برای به اشتراک گذاشتن عقاید، ارزش ها و فرهنگ های خود گرد هم آیند، حمایت و سازماندهی کرده اند. جان اچ. وایت از دانشگاهیان، استدلال کرد که «دو عاملی که بیشترین تأثیر را در جدایی پروتستان ها به عنوان یک کل از کلیت کاتولیک ها دارد، درون همسری و آموزش جداگانه است».
