جخجن

لغت نامه دهخدا

جخجن. [ ج َ خ ِ ] ( اِ ) جاکشو را گویند. ( برهان ) ( آنندراج ). و آن دانه ای باشد سیاه و روشن و لغزنده و نرم که در داروهای چشم بکار برند و بر وزن مخزن و گوزن هم آمده است. ( برهان ) ( آنندراج ). تشمیزج. جاکسو. چاکسون. جخجس. ( ناظم الاطباء ). جَخِچن. چشمک. چشخام. چاکسو. ( جهانگیری ).

جخجن. [ ج َ خ َ ] ( اِ ) جَخِجن. رجوع به جَخِجن شود.

فرهنگ فارسی

جا کشو را گویند . و آن دانه باشد سیاه و روشن و لغزنده و نرم که در داروهای چشم بکار برند و بر وزن مخزن و گوزن هم آمده است .

پیشنهاد کاربران

بپرس