جحی
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
جُحی (قرن ۲ق)
(یا: جوحی؛ تلفظ: جُحا) شخصیت نیمه تاریخی و نیمه ساختگی، و قهرمان حکایات هزل آمیز جهان عرب. گویند دُجَین بن ثابت نام داشت، از قبیلۀ عرب فزاره بود و در کوفه می زیست. در کتاب های ادبی حکایات و نوادر بسیار به او منسوب است. از لطیفه های منسوب به جُحی نخستین بار جاحظ، سخن گفته و سپس رواج و رونق گرفته است. ابن ندیم، در الفهرست، از کتاب نوادر جُحی نام برده، اما از این کتاب اثری باقی نمانده است. از اواخر قرن ۱۹، داستان های جُحی با حکایات ملانصرالدین در ترکیه چنان درآمیخت که این دو رفته رفته یکی شدند. آوازۀ جحی به ادبیات فارسی نیز راه یافت و از قرن ۵ ق به بعد، این شخصیت در ایران به جوحی معروف شد. در سیسیل و ایتالیا او را جوفا، و در افریقای شمالی جُحئا می شناسند. بزرگ ترین مجموعۀ عربی حکایات جحی به عربی، با نام نوادر جحی الکُبری، چاپ شده است (قاهره، ۱۹۲۷).
(یا: جوحی؛ تلفظ: جُحا) شخصیت نیمه تاریخی و نیمه ساختگی، و قهرمان حکایات هزل آمیز جهان عرب. گویند دُجَین بن ثابت نام داشت، از قبیلۀ عرب فزاره بود و در کوفه می زیست. در کتاب های ادبی حکایات و نوادر بسیار به او منسوب است. از لطیفه های منسوب به جُحی نخستین بار جاحظ، سخن گفته و سپس رواج و رونق گرفته است. ابن ندیم، در الفهرست، از کتاب نوادر جُحی نام برده، اما از این کتاب اثری باقی نمانده است. از اواخر قرن ۱۹، داستان های جُحی با حکایات ملانصرالدین در ترکیه چنان درآمیخت که این دو رفته رفته یکی شدند. آوازۀ جحی به ادبیات فارسی نیز راه یافت و از قرن ۵ ق به بعد، این شخصیت در ایران به جوحی معروف شد. در سیسیل و ایتالیا او را جوفا، و در افریقای شمالی جُحئا می شناسند. بزرگ ترین مجموعۀ عربی حکایات جحی به عربی، با نام نوادر جحی الکُبری، چاپ شده است (قاهره، ۱۹۲۷).
wikijoo: جحی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید