جحظه برمکی

لغت نامه دهخدا

جحظه برمکی. [ ج َ ظَ ی ِ ب َ م َ ]( اِخ ) احمدبن جعفربن موسی بن یحیی بن خالدبن برمک ، مکنی به ابوالحسن. شاعری است. رجوع به احمدبن جعفربن موسی بن یحیی بن خالد شود.

فرهنگ فارسی

پیشنهاد کاربران

احمد بن جعفر برمکی لقب گرفته به جَحظه ( ۸۳۹م - ۹۳۵م ) ( نسب: ابوالحسن احمد بن جعفر بن موسی بن یحیی بن خالد بن برمک ) شاعر و ادیب عربی، تنبور - نواز و خواننده برمکی بود. در دوران معتضد و مقتدر می زیست و گزارشگر معتبر اخبار نغمه سرایان دوران نخست عباسی بود. عبدالله بن معتز از برای زشت رویی و چشمان از حدقه بیرون زده اش، او را جحظهنامید و این لقب، شهرت او شد.
...
[مشاهده متن کامل]

او مورد تأیید گذشته نگارها و نویسندگانی چون ابن خلکان که استعداد و استادی او را در رشته های گوناگون و هنرها؛ ابن ندیم که شعر و خوانندگی و تحصیلات هنری او را؛ و خطیب بغدادی که او نیز خوانندگی جحظه را ستوده است، می باشد.
ابن ندیم هفت اثر از جحظه بر شمرده است که نشان دهنده گوناگونی و گستردگی موضوعات و فنونی دارد که او در آن ها چیرگی داشته است . این کتاب ها بر این پایه اند :
• الطبیخ
• فضائل السِّکباج
• المشاهدات
• ماشاهده من امرالمعتمد
• الندیم
• الطُنْبوریین: سرگذشت تنبور نوازان
• دیوان شعر

جحظه برمکیجحظه برمکیجحظه برمکیجحظه برمکیجحظه برمکیجحظه برمکی
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/جحظه_برمکی

بپرس