جحدری
لغت نامه دهخدا
جحدری. [ ج َ دَ ] ( اِخ ) کامل بن طلحة بصری ، مکنی به ابویحیی به این اسم مشهور است. او در بغداد سکونت داشت و از مالک و لیث بن سعد روایت میکرد و حنبل بن اسحاق از او روایت میکند. وی در حدیث نرمش دارد. او به سال 231 هَ. ق. و به روایتی 232 درگذشت. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ). این نام منسوب به جحدر، ربیعةبن ضبیعةبن قیس است. رجوع به لباب الانساب و جحدر شود.
جحدری. [ ج َ دَ ] ( اِخ ) مالک بن مسمع. از علما یا اشراف بصره و منسوب به جحدر، ربیعةبن ضبیعةبن قیس... است. رجوع به لباب الانساب شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید