جحافی
لغت نامه دهخدا
جحافی. [ ج َح ْ حا ] ( اِخ ) محمدبن عبداﷲبن محمدبن ابی الوزیر التاجر، مکنی به ابوعبدالرحمان. از ابوحاتم رازی حدیث شنید و ابوعبداﷲ الحاکم از او حدیث استماع کرد. وی مردی صالح بود و در بیستم ماه رمضان بسال 341 هَ. ق. در نودویک سالگی درگذشت. نسبت او به جحاف است که محله ای است در نیشابور. ( از معجم البلدان ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید