جثا

لغت نامه دهخدا

جثا. [ ج ُ ] ( ع اِ ) سنگهای انباشته شده. ( از معجم البلدان ).

جثا. [ ج ُ ] ( اِخ ) موضعی است بین فدک و خیبر به سر راه مسافران. ( از معجم البلدان ) ( مراصدالاطلاع ) :
لعمرک بالبطحاء بین معرف
و بین النطاق مسکن و محاضر
لعمری لحی بین دار مزاحم
و بین الجثا لایحشم الصبر حاضر.
بشر ابوالنعمان بن بشر ( از معجم البلدان ).

جثا. [ ج ُث ْ ثا ] ( اِخ ) نام کوهی است ازکوههای اَجَاء که بنزدیکی دو کوه بنام المناعان قرار گرفته و مشرف بر رمل طی است. ( از معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس