جترشت. [ ج َت َ ش َ ] ( اِخ ) نام نسک دوازدهم از نسکهای اوستا. معرب چیتره دات داتیک است. مؤلف التنبیه و الاشراف چنین آرد: برخی از سوره های اوستا به فارسی نقل و ترجمه شده که مجوسان آنها را در نمازهای خود میخوانند از قبیل : اشتاذ و جترشت و آبانیشت و هادوخت و جز آنها. سوره جترشت درباره مبداء و منتهای جهان است. رجوع به امثال و حکم دهخدا ص 1666و مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی معین شود.
