جبین زار. [ ج َ ] ( اِ مرکب ) آنجا که بسیار جبین بر زمین رسد. بمجاز سجده گاه : بخاک خفته دام تواضع خلقم چو سجده ای که فتد راه بر جبین زارش.بیدل ( از بهار عجم ).
