جبلیه
/jabaliyye/
لغت نامه دهخدا
- حنطة جبلیة ؛ گندمی که در زمین درشت روید. خلاف بثنیة. ( یادداشت مؤلف ).
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
جَبَلیه
فرقه ای از غلات نُصَیْریّه با تمایلات عَلَوی، پدید آمده در ۷۱۷ ق در جبل لبنان. پیشوای این فرقه دعوی مهدویت کرد و خود را محمد (ص) و علی (ع) و گاهی مهدی (عج) خواند و جماعتی از نُصیریه را گرد خود آورد. اینان لعن بر شیخین را جایز و گاه واجب می دانستند. جبلیه به سبب برخی اعمال افراطی همچون تخریب مساجد، به دست لشکریان طرابلس قتل عام و پراکنده شدند. از این فرقه اثری بر جای نمانده است.
فرقه ای از غلات نُصَیْریّه با تمایلات عَلَوی، پدید آمده در ۷۱۷ ق در جبل لبنان. پیشوای این فرقه دعوی مهدویت کرد و خود را محمد (ص) و علی (ع) و گاهی مهدی (عج) خواند و جماعتی از نُصیریه را گرد خود آورد. اینان لعن بر شیخین را جایز و گاه واجب می دانستند. جبلیه به سبب برخی اعمال افراطی همچون تخریب مساجد، به دست لشکریان طرابلس قتل عام و پراکنده شدند. از این فرقه اثری بر جای نمانده است.
wikijoo: جبلیه
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید