جبل تبت. [ ج َب َ ل ِ ؟ ] ( اِخ ) کوهی است که چون آتش بر آن افروزندآب از زیر آن بیرون آید و آتش را بکشد. وقتی از اوقات پادشاهی از جهت امتحان از دیار تبت بدان کوه رفت و فرمود تا هیزم بسیار جمع کردند و نفت و گوگرد بر قله جبل جمع آوردند و آتش در آن زدند همان دم آب ظاهر شده آتش را فرونشاند که بزعم هندوان شارب آن عمری دراز یابد و در حوالی آن چشمه حیوانات... ( از حبیب السیر چ تهران ، خاتمه ص 414 ). از جبال افسانه ای است.
فرهنگ فارسی
کوهی است که چون آتش بر آن ریزند آب از زیر آن بیرون آید و آتش را بکشد
