جبغو
لغت نامه دهخدا
جبغو. [ ج َ ] ( اِخ ) نام یکی از پادشاهان ترکان غربی است که در 618 یا 619 م. بجای برادرش «شه کوتئی خاقان » بپادشاهی رسید. بیشتر محل اقامت او در موضع معروف به «هزارچشمه » در شمال تاشکند بود و با ایرانیان جنگی کرد ولی در سال 628 م. عمش او را بکشت و بجای وی بپادشاهی نشست. رجوع به احوال و اشعار رودکی ص 188 شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید