جبار عسگرزاده ملقب به جبار باغچه بان ( ۱۹ اردیبهشت ۱۲۶۴، ایروان – ۴ آذر ۱۳۴۵، تهران ) بنیان گذار نخستین کودکستان در شهرستان مرند و نخستین مدرسه ناشنوایان ایران در تبریز بود. او همچنین اولین مؤلف و ناشر کتاب کودک در ایران بود.
... [مشاهده متن کامل]
میرزا جبار عسگرزاده ۱۹ اردیبهشت ۱۲۶۴ در شهر ایروان به دنیا آمد. جدّش از مردم تبریز یا ارومیه بود. او نخست در تبریز کودکستانی به نام «اوشاقلار باغچاسی ( باغچهٔ اطفال ) » دایر کرد و از همین رو خودش را باغچه بان نامید.
جبار باغچه بان بعد از جنگ جهانی اول همراه همسرش در سال ۱۲۹۸ شمسی از راه جلفا وارد شهر مرند شد. باغچه بان در مرند در مدرسه دولتی احمدیه به شغل آموزگاری مشغول شد پس از کسب تجربه های زیاد در این مسیر، ایرادات بسیار زیادی را در روش آموزش زبان فارسی مشاهده کرد؛ با توجه به این موضوع، باغچه بان اولین نفری بود که یک روش بسیار پرکاربرد و حرفه ای برای آموزش زبان فارسی ابداع کرد. در واقع در همین زمان بود که فعالیت های خیرخواهانه و مثبت باغچه بان در ایران آغاز شد و تا اواخر عمرش هم ادامه داشت.
جبار باغچه بان در تبریز کودکستانی را با عنوان باغچه اطفال دایر کرد؛ بعد از تأسیس باغچه اطفال بود که فکر آموزش به ناشنوایان ذهنش را درگیر کرد.
اولین تلاش ها در زمینهٔ آموزش و پرورش استثنائی در حدود ۱۰۰ سال قبل در ایران شروع و نخستین فعالیت ها در بخش آموزش و پرورش کودکان با آسیب دیدگی بینایی از سال ۱۲۹۹ هجری شمسی توسط شخصی به نام ارنست کریستوفل اهل کشور آلمان در شهر تبریز با جذب پنج دانش آموز آغاز شد.
در گروه کودکان با آسیب دیدگی شنوایی جبار باغچه بان در تبریز در سال ۱۳۰۳ اولین گام را با تأسیس مدرسهٔ باغچه اطفال در جهت تعلیم و تربیت کودکان ناشنوا برداشت.
البته که تا قبل از اینکه به این موضوع فکر کند، هیچ تجربه ای در زمینهٔ تدریس به ناشنوایان نداشت. باغچه بان با سه دانش آموز ناشنوا کارش را آغاز کرد و در این زمینه توانست موفقیتی کسب کند. متوجه شد که حس بینایی و لمس اشیاء، نقش بسیار مهمی را در آموزش به ناشنوایان ایفا می کند. /
او مدرسهٔ ناشنوایان را در سال ۱۳۰۳ با مخالفت های فراوان رئیس وقت فرهنگ، دکتر محسنی، در تبریز دایر کرد. این کلاس جنب باغچهٔ اطفال باغچه بان در کوچه انجمن در ساختمان معروف به عمارت انجمن تأسیس شد.
... [مشاهده متن کامل]
میرزا جبار عسگرزاده ۱۹ اردیبهشت ۱۲۶۴ در شهر ایروان به دنیا آمد. جدّش از مردم تبریز یا ارومیه بود. او نخست در تبریز کودکستانی به نام «اوشاقلار باغچاسی ( باغچهٔ اطفال ) » دایر کرد و از همین رو خودش را باغچه بان نامید.
جبار باغچه بان بعد از جنگ جهانی اول همراه همسرش در سال ۱۲۹۸ شمسی از راه جلفا وارد شهر مرند شد. باغچه بان در مرند در مدرسه دولتی احمدیه به شغل آموزگاری مشغول شد پس از کسب تجربه های زیاد در این مسیر، ایرادات بسیار زیادی را در روش آموزش زبان فارسی مشاهده کرد؛ با توجه به این موضوع، باغچه بان اولین نفری بود که یک روش بسیار پرکاربرد و حرفه ای برای آموزش زبان فارسی ابداع کرد. در واقع در همین زمان بود که فعالیت های خیرخواهانه و مثبت باغچه بان در ایران آغاز شد و تا اواخر عمرش هم ادامه داشت.
جبار باغچه بان در تبریز کودکستانی را با عنوان باغچه اطفال دایر کرد؛ بعد از تأسیس باغچه اطفال بود که فکر آموزش به ناشنوایان ذهنش را درگیر کرد.
اولین تلاش ها در زمینهٔ آموزش و پرورش استثنائی در حدود ۱۰۰ سال قبل در ایران شروع و نخستین فعالیت ها در بخش آموزش و پرورش کودکان با آسیب دیدگی بینایی از سال ۱۲۹۹ هجری شمسی توسط شخصی به نام ارنست کریستوفل اهل کشور آلمان در شهر تبریز با جذب پنج دانش آموز آغاز شد.
در گروه کودکان با آسیب دیدگی شنوایی جبار باغچه بان در تبریز در سال ۱۳۰۳ اولین گام را با تأسیس مدرسهٔ باغچه اطفال در جهت تعلیم و تربیت کودکان ناشنوا برداشت.
البته که تا قبل از اینکه به این موضوع فکر کند، هیچ تجربه ای در زمینهٔ تدریس به ناشنوایان نداشت. باغچه بان با سه دانش آموز ناشنوا کارش را آغاز کرد و در این زمینه توانست موفقیتی کسب کند. متوجه شد که حس بینایی و لمس اشیاء، نقش بسیار مهمی را در آموزش به ناشنوایان ایفا می کند. /
او مدرسهٔ ناشنوایان را در سال ۱۳۰۳ با مخالفت های فراوان رئیس وقت فرهنگ، دکتر محسنی، در تبریز دایر کرد. این کلاس جنب باغچهٔ اطفال باغچه بان در کوچه انجمن در ساختمان معروف به عمارت انجمن تأسیس شد.
بنیانگذار نخستین کودکستان و نخستین مدرسه ناشنوایان ایران در تبریز است اولین مؤلف و ناشر کتاب کودک در ایران است