فرستاد هر سو بهر کشوری
بیامد بهر جایگه لشکری.
فردوسی.
سیاوش بدانجایگه هم نماندسوی بلخ چون باد لشکر براند.
فردوسی.
نشسته بیک جایگه بر دو شاه یکی گاه دار و یکی زیرگاه.
فردوسی.
چو گیتی ز خورشید شد روشنارسید اندر آن جایگه بیژنا.
فردوسی.
از این بود که بهرجایگه که روی نهدهمی رود ز پی او عنایت یزدان.
فرخی.
چو عدل او باشد آن جایگه نباشد جورچو امن او باشد آن جایگاه نیست هراس.
منوچهری.
هر جایگهی کآنجا آمد شدن تست آنجا همه گه باشد آمد شدن من.
منوچهری.
کجا نبیدست آنجا بود جوانمردی کجا نبیدست آن جایگه بود برکت.
منوچهری.
چون خر رواست پایگهت آخرچون سگ سزاست جایگهت شله.
خفاف.
شاد و خرم زی و می میخور از دست بتی که بود جایگه بوسه او تنگ چو میم.
ابوحنیفه اسکافی ( از تاریخ بیهقی ).
این مسخره با زن بسگالید و برفتندتا جایگه قاضی با بانگ و علالا.
نجیبی.
گفت بباید که بجوئی تو علم ور نبود جایگهش جز به چین.
ناصرخسرو.
آنجا که چنین کار و بار باشدچه جایگه علم یا قران است.
ناصرخسرو.
همیشه جایگهت بوستان دولت بادکه دولت تو جهان را بسان بستان کرد.
مسعودسعد.
و این اسفهسالار کس بدان جایگه فرستاد کی جاسوس نشان داده بود. ( فارسنامه ابن البلخی ص 70 ). عنان بازکشیدند و او را بر همان جایگه رها کردند. ( سندبادنامه ص 253 ). و از ساکنان آنجایگه با تفحصی بلیغو استقصایی تمام از مرکز و مسکن کنیزک پرسید. ( سندبادنامه ص 208 ).کامشب اینجایگه وطن سازیم
از تو با کار کس نپردازیم.
نظامی.
باز کوشید تا سری بزنیم قلبگه راز جایگه بکنیم.
نظامی.
بسم این جایگه صباح و مسارفتم اینک بیار کفش و عصا.
سعدی.
گفت ای خداوند بر من حیف کردی که بده دینارم از آن بقعه بدر کردی که این جایگه... بیست دینارم میدهند. ( گلستان ). یکی از صلحای لبنان... طهارت همی ساخت پایش بلغزید و بحوض درافتادو بمشقت از آن جایگه رهائی یافت. ( گلستان ). پادشه پسری بصید از لشکریان دور افتاده... بالای سر ایستاده همی شنید.... پرسید از کجائی و بدین جایگه چگونه فتادی. ( گلستان ). || منزل. خانه. مسکن : بیشتر بخوانید ...