جایگزینی لگن ( انگلیسی: Hip replacement ) یک نوع مداخله پزشکی و عمل جراحی است. استفاده از استخوان مصنوعی یکی از موارد جالب توجه است که در آن خوردگی و زوال مواد دارای اهمیت است. در زیر بر روی موادی که برای این کاربرد مورد استفاده قرار می گیرند و منطق استفاده از آن ها، تشریح خواهد شد.
به عنوان یک پیش زمینه برای ورود به بحث استخوان لگن مصنوعی، اجازه دهید که در ابتدا به صورت مختصر بعضی از جنبه های مربوط به مفصل ها را به صورت کلی و در مورد مفصل لگن به صورت ویژه، مورد اشاره قرار دهیم. مفصل، مؤلفهٔ مهمی در سیستم اسکلت بدن می باشد. مفصل در محل اتصال دو استخوان قرار دارد که بارها و نیروها را از یک استخوان به استخوان دیگر توسط حرکت عضلانی، انتقال می دهد. این حرکت، همراه با حرکت استخوان هاست. بافت استخوانی، از یک کامپوزیت پیچیدهٔ طبیعی از تلفیق پروتئین نرم و مستحکم و آپاتیت[ ۱] ترد تشکیل یافته است، که دارای چگالی بین ۱٫۷–۱٫۶ گرم بر سانتی متر مکعب است. استخوان یک مادهٔ غیر ایزوتروپ ( ناهمسان ) است؛ یعنی خواص مکانیکی استخوان در جهات طولی ( محوری ) و عمود بر آن ( شعاعی ) ، متفاوت است. سطح هر مفصل ( بند ) با غضروف پوشش یافته است که متشکل از سیال های بدن است که عمل روانکاری را در محل مفصل انجام می دهد و فصل مشترکی با ضریب اصطکاک بسیار پایین، فراهم می آورد به گونه ای که حرکت لغزشی استخوان را تسهیل می نماید.
مفصل لگن در انسان در برخورد بین لگن خاصره ( حفرهٔ لگنی ) [ ۲] [ ۳] و استخوان ران، [ ۲] [ ۴] [ ۵] قرار دارد. محدودهٔ نسبتاً بزرگی از حرکت دورانی در استخوان لگن توسط نوعی از مفصل گوی و گودی[ ۶] [ ۷] [ ۸] مقدور می گردد. در انتهای فوقانی استخوان ران، یک کلگی گویی شکل وجود دارد که به داخل گودی فنجانی شکل لگن خاصره، جفت می شود ( این گوی، استابولیوم[ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] نامیده می شود ) .
در اصل، چهار مؤلفهٔ اصلی برای یک لگن مصنوعی وجود دارد:۱ ) دنبالهٔ استخوان ران، ۲ ) کلگی ( گوی ) که به این دنباله متصل می شود، ۳ ) فنجان گود که به استخوان لگن خاصره متصل می گردد، ۴ ) یک عامل اتصال دهنده که دنباله را به استخوان ران و قسمت فنجانی را به لگن خاصره، متصل می نماید. خواص اکیدی برای مواد مورد استفاده برای این اجزاء وجود دارد که به علت پیچیدگی شیمیایی و مکانیکی مفصل لگن می باشد. بعضی از نیازمندی ها و ویژگی های چنین موادی، در اینجا مورد بحث قرار می گیرند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه عنوان یک پیش زمینه برای ورود به بحث استخوان لگن مصنوعی، اجازه دهید که در ابتدا به صورت مختصر بعضی از جنبه های مربوط به مفصل ها را به صورت کلی و در مورد مفصل لگن به صورت ویژه، مورد اشاره قرار دهیم. مفصل، مؤلفهٔ مهمی در سیستم اسکلت بدن می باشد. مفصل در محل اتصال دو استخوان قرار دارد که بارها و نیروها را از یک استخوان به استخوان دیگر توسط حرکت عضلانی، انتقال می دهد. این حرکت، همراه با حرکت استخوان هاست. بافت استخوانی، از یک کامپوزیت پیچیدهٔ طبیعی از تلفیق پروتئین نرم و مستحکم و آپاتیت[ ۱] ترد تشکیل یافته است، که دارای چگالی بین ۱٫۷–۱٫۶ گرم بر سانتی متر مکعب است. استخوان یک مادهٔ غیر ایزوتروپ ( ناهمسان ) است؛ یعنی خواص مکانیکی استخوان در جهات طولی ( محوری ) و عمود بر آن ( شعاعی ) ، متفاوت است. سطح هر مفصل ( بند ) با غضروف پوشش یافته است که متشکل از سیال های بدن است که عمل روانکاری را در محل مفصل انجام می دهد و فصل مشترکی با ضریب اصطکاک بسیار پایین، فراهم می آورد به گونه ای که حرکت لغزشی استخوان را تسهیل می نماید.
مفصل لگن در انسان در برخورد بین لگن خاصره ( حفرهٔ لگنی ) [ ۲] [ ۳] و استخوان ران، [ ۲] [ ۴] [ ۵] قرار دارد. محدودهٔ نسبتاً بزرگی از حرکت دورانی در استخوان لگن توسط نوعی از مفصل گوی و گودی[ ۶] [ ۷] [ ۸] مقدور می گردد. در انتهای فوقانی استخوان ران، یک کلگی گویی شکل وجود دارد که به داخل گودی فنجانی شکل لگن خاصره، جفت می شود ( این گوی، استابولیوم[ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] نامیده می شود ) .
در اصل، چهار مؤلفهٔ اصلی برای یک لگن مصنوعی وجود دارد:۱ ) دنبالهٔ استخوان ران، ۲ ) کلگی ( گوی ) که به این دنباله متصل می شود، ۳ ) فنجان گود که به استخوان لگن خاصره متصل می گردد، ۴ ) یک عامل اتصال دهنده که دنباله را به استخوان ران و قسمت فنجانی را به لگن خاصره، متصل می نماید. خواص اکیدی برای مواد مورد استفاده برای این اجزاء وجود دارد که به علت پیچیدگی شیمیایی و مکانیکی مفصل لگن می باشد. بعضی از نیازمندی ها و ویژگی های چنین موادی، در اینجا مورد بحث قرار می گیرند.
wiki: جایگزینی لگن