جایگزین های شکر

جایگزین های شکر ( به انگلیسی: Sugar substitute ) نوعی از افزودنی های غذایی می باشند که دارای شیرینی و طعم شکر چندین برابر اما انرژی کمتری می باشند. برخی از جایگزین های شکر طبیعی و برخی مصنوعی هستند. جایگزین های شکری که مصنوعی هستند، شیرین کننده های مصنوعی نامیده می شوند. یک دسته مهم از جایگزین های شکر به عنوان شیرین کننده های با شدت بالا شناخته می شوند، این ترکیبات چندین برابر شیرین تر از شکر معمولی یا همان ساکارز است، به همین دلیل به هنگام استفاده از این شکرها میزان بسیار کمتری مورد نیاز است و این به این معنا است که انرژی کمتری نیز در مواد خوراکی که این شکرها در آنها به کار رفته اند وجود خواهد داشت.
گاهی از اوقات احساس شیرینی که هنگام چشیدن برخی جایگزین های شکر حس می شود بسیار متفاوت از مزهٔ شکر معمولی یا هنما ساکارز می باشد، که برای رفع این مشکل جایگزین های شکر را به شکل محلول های پیچیده ای ترکیب می کنند که مزه ای بسیار مشابه با ساکارز دارند. برخی جایگزین های شکر پلی ال هستند که همچنین به عنوان الکل قند نیز شناخته می شوند و طور کلی کمتر از ساکارز شیرین هستند اما خواص عمدهٔ آنها مشابه است و می توانند در طیف گسترده ای از محصولات غذایی استفاده شوند.
از جایگزین های شکر، معمولاً به دلایل زیر استفاده می شود:
• سازگاری با دندان ها و عدم وجود مواد مخرب دندان
• کاهش وزن و پیشگیری از افزایش وزن ( به دلیل انرژی کمی که در جایگزین های شکر موجود است )
• پیشگیری از بروز بیماری قند ( دیابت ) یا تنظیم و ادارهٔ آن
• تنظیم و ادارهٔ کاهش قندخون واکنشی ( به انگلیسی: Reactive hypoglycemia )
• پایین آوردن هزینه های تولید ( با استفاده از برخی جایگزین های شکر ارزان تر در مقایسه با ساکارز )