جایگاه ایمان

[ویکی فقه] در خود قرآن کریم، آیات متعددی مردم را به ایمان و باور و اعتقاد، دعوت نموده و مثل حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) را به ایمان توصیف نموده و مؤمنان را به ایمان به خدا و ملائکه و پیامبران و کتاب های آسمانی ستوده است و اوصاف مؤمنین را بیان نموده است.
در ساختار اخلاق اسلامی، ایمان به عنوان عالی ترین صفت نفسانی هدایت گر مورد تاکید فراوان واقع شده و به همین دلیل تحصیل مبادی و مقدمات آن همانند علم و یقین نیز به شدت مورد ترغیب و تشویق قرار گرفته است و ابزارها و راه هایی که می تواند آدمی را به این صفات نفسانی ارزشمند برساند، همانند تفّکر و خواطر و الهامات پسندیده، جایگاه ویژه ای در نظام اخلاقی اسلام دارند. در مقابل صفات نفسانی معارض و مانع پیدایش ایمان در آدمی، از قبیل «جهل» اعم از بسیط و مرکب، «شک و حیرت»، «جُربزه» و «خاطرات نفسانی نکوهیده» و «وسوسه های شیطانی» همواره مورد مذمّت و نهی واقع شده اند.
خلاصه ای از حقیقت ایمان
در باب حقیقت ایمان و شرایط آن از دیرباز گفت وگوهای دامنه داری در میان پیروان مکاتب الهی ـ به ویژه متکلمان مسلمان - صورت گرفته است. در قرآن کریم و روایات که دو منبع اصلی اخلاق اسلامی اند، در بیان اهمیت و جایگاه ایمان گفته های فراوانی وجود دارد که خلاصه ای از آن در زیر می آید.
← ارزش ایمان
۱. ↑ جوادی، محسن، نظریه ایمان در عرصه کلام و قرآن، ص۱۹-۱۸۰.۲. ↑ طوسی، محمد بن حسن، امالی، ص۵۳۱، ح ۱۱۶۲.
...