جایگاه اتصال

جایگاه اتصال در بیوشیمی و زیست شناسی مولکولی، ناحیه ای بر روی درشت مولکول مانند پروتئینی است که با ویژگی خاص به مولکول دیگری متصل می شود. [ ۱] شریک اتصال ماکرومولکول اغلب به عنوان لیگاند شناخته می شود. [ ۲] لیگاندها ممکن است شامل سایر پروتئین ها ( در نتیجه تعامل پروتئین و پروتئین ) ، [ ۳] بسترهای آنزیمی، پیام رسان های دوم، هورمون ها یا تعدیل کننده های آلوستریک باشند. رویداد اتصال غالباً، اما نه همیشه، با یک تغییر شکل ساختاری همراه است که عملکرد پروتئین را تغییر می دهد. [ ۴] اتصال به محل های اتصال پروتئین اغلب برگشت پذیر ( گذرا و غیر کووالانسی ) است، اما همچنین می تواند برگشت پذیر کووالانسی باشد[ ۵] یا غیرقابل برگشت است.
اختلافات بیوشیمیایی موجودات مختلف با انسان برای ایجاد دارو مفید است. به عنوان مثال، پنی سیلین با مهار DD - transpeptidase، تخریب توسعه دیواره سلول باکتریایی و ایجاد مرگ سلولی، آنزیم های باکتریایی را از بین می برد؛ بنابراین، مطالعه مکان های اتصال به بسیاری از زمینه های پژوهشی از جمله مکانیسم های سرطان، [ ۶] فرمولاسیون دارو، [ ۷] و تنظیم فیزیولوژیکی مربوط است. [ ۸] فرمولاسیون یک بازدارنده برای متوقف کردن کارکرد یک پروتئین، یک شکل رایج از درمان دارویی است. [ ۹]