جایو زیانگ

جائو زیانگ (۱۹۱۹- ۲۰۰۵م)(Zhao Ziyang)
جائو زیانگ
دولتمرد چینی، نخست وزیر (۱۹۸۰ـ۱۹۸۷) و رهبر حزب کمونیست چین (۱۹۸۷ـ۱۹۸۹). اصلاحات او شامل خودمدیریتی و ایجاد انگیزه های مادی برای کارگران و کارخانه ها بود. پس از کشتار میدان تیان آنمن، در ژوئن ۱۹۸۹، مقام دبیرکلی و دیگر سمت های خود را از دست داد. جائو فرزند زمین دار ثروتمندی در ایالت هِنان۱ بود که در ۱۹۳۲ به اتحادیۀ جوانان کمونیست پیوست و در جنگ رهایی بخش (۱۹۳۷ـ۱۹۴۹) از فعالان زیرزمینی حزب کمونیست بود. از ۱۹۵۱ در گوانگ دونگ۲ در حزب به شهرت رسید. او از حامیان اصلاحات لیو شائوچی۳ بود؛ او را در انقلاب فرهنگی (۱۹۶۶ـ۱۹۶۹) از سِمت رهبر حزب در گوانگ دونگ برکنار کردند و در خیابان های کانتون با کلاه ابلهان گرداندند. و در ۱۹۷۱ برای کار به مغولستان داخلی فرستادند. چوئن لای۴ در ۱۹۷۳ به او اعادۀ حیثیت کرد. جائو زیانگ را در ۱۹۷۵ در مقام نخستین دبیر حزب در سیچوان، بزرگ ترین ایالت چین، به آن ایالت فرستادند. در سیچوان۵ اصلاحات ریشه ای و موفقی را بر پایۀ بازار در روستاها به اجرا گذاشت که به افزایش سریع محصولات انجامید. در ۱۹۷۷، دنگ شیائو پینگ او را در مقام عضو علی البدل وارد دفتر سیاسی کرد و جائو در ۱۹۷۹ به عضویت کامل آن درآمد. جائو، پس از شش ماه خدمت در سمتِ معاونت نخست وزیر، در ۱۹۸۰ نخست وزیر و در ژانویۀ ۱۹۸۷ دبیرکل حزب کمونیست شد. از اصلاحات اقتصادی او به سبب تورم زایی انتقاد شد، و دیدگاه های آزادمنشانه اش در قبال تظاهرات طرفداران دموکراسی، که با اشغال میدان تیان آنمن توسط دانشجویان به اوج رسید، به سقوط او انجامید. جائو حاضر نشد از توسل به نیروی نظامی برای سرکوب تظاهرکنندگان حمایت کند و گویند هنگامی که دنگ شیائوپینگ در اجلاس حسّاسِ دفتر سیاسی در ۱۷ مه ۱۹۸۹ اعلام کرد «ارتش پشت سر من قرار دارد»، او پاسخ داد «ولی ملت از من حمایت می کند. تو هیچ نداری». جائو درپی کناره گیری از رهبری حزب برآمد و در ۱۹ مه ۱۹۸۹، درحالی که می گریست، برای آخرین بار از اعتصاب کنندگان غذا در میدان تیان آنمن خواست به اعتصاب غذا پایان دهند. پس از سرکوب نظامی ژوئن ۱۹۸۹، از رهبری حزب کمونیست برکنار شد و جیانگ زمین۶ جای او را گرفت. او همچنان عضو حزب باقی ماند ولی از لحاظ سیاسی محو شد.
Henan
Guangdong Liu Shaoqi Zhou Enlai Sichuan Jiang Zemin