جایزهٔ نوبل فیزیک ( به سوئدی: Nobelpriset i fysik ) یکی از پنج جایزه نوبل است که هر سال از سوی آکادمی سلطنتی علوم سوئد به دارندگان شرایط این رشته داده می شود. این جایزه معتبرترین جایزه ای است که به یک فیزیک دان داده می شود.
مراسم آن هر سال، ۱۰ دسامبر، در سالگرد درگذشت آلفرد نوبل، برگزار می شود. اهدای جوایز نوبل بر پایهٔ وصیت وی بوده است.
از سال ۱۹۰۱ تا سال ۲۰۱۱ به ۱۹۲ نفر جایزه داده شده است. تاکنون، شش بار کسی نتوانسته است آن را دریافت کند، و در برخی سال ها این جایزه به دو یا سه نفر داده شده است. بر اساس آمار تا سال ۲۰۱۱، دانشمندانی از ۲۱ کشور، جایزهٔ نوبل فیزیک گرفته اند، که کشورهای؛ آمریکا ( ۸۶ جایزه ) ، آلمان ( ۲۳ جایزه ) ، و انگلستان با ( ۲۲ ) جایزه، با اختلاف قابل توجهی نسبت به دیگر کشورها، به ترتیب در جایگاه اول تا سوم از نظر تعداد جوایز دریافت شده قرار دارند. اولین جایزهٔ نوبل فیزیک در سال ۱۹۰۱ به ویلهلم رونتگن برای کشف اشعه ایکس داده شد. جوان ترین برندهٔ نوبل فیزیک، لارنس براگ است که در ۲۵ سالگی به همراه پدرش این جایزه را برای تحلیل ساختار بلوری مواد با به کارگیری پرتو ایکس دریافت کرد. کهن سال ترین برندهٔ نوبل فیزیک، ریموند دیویس است که در ۸۸ سالگی برای شناسایی نوترون های کیهانی، برنده این جایزه شد. جان باردین تنها فیزیکدانی است که دو بار ( در سال های ۱۹۵۶ و ۱۹۷۲ ) ، نوبل فیزیک گرفته است. از نکات جالب، پدر و پسرانی هستند که این جایزه را دریافت کرده اند و این رابطه خانوادگی تنها در رشتهٔ فیزیک دیده می شود. ویلیام براگ و پسرش لارنس براگ ( سال ۱۹۱۵ ) ، جوزف جان تامسون ( سال ۱۹۰۶ ) و پسرش جورج پاگت تامسون ( سال ۱۹۳۷ ) ، مانه سیگبان ( سال ۱۹۲۴ ) و پسرش کای سیگمان ( سال ۱۹۸۱ ) ، نیلز بوهر ( سال ۱۹۲۲ ) و پسرش آگه بوهر ( سال ۱۹۷۵ ) ، پدران و پسران فیزیکدانی بوده اند که تاکنون جایزهٔ نوبل گرفته اند. تاکنون تنها سه زن فیزیکدان در میان برندگان جایزهٔ نوبل فیزیک بوده اند.
در آسیا تاکنون دانشمندانی از کشورهای ژاپن، هند، چین و پاکستان، این جایزه را دریافت کرده اند. در این قاره، نخستین بار، چاندراسکارا رامان از هند در سال ۱۹۳۰ نوبل فیزیک گرفت، و پس از آن هیدِکی یوکاوا از ژاپن در سال ۱۹۴۹ این جایزه را دریافت کرد. محمد عبدالسلام از پاکستان نیز در سال ۱۹۷۹، نوبل فیزیک گرفت. در میان کشورهای آسیایی، ژاپن با ۹ جایزه در ردهٔ نخست قرار دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمراسم آن هر سال، ۱۰ دسامبر، در سالگرد درگذشت آلفرد نوبل، برگزار می شود. اهدای جوایز نوبل بر پایهٔ وصیت وی بوده است.
از سال ۱۹۰۱ تا سال ۲۰۱۱ به ۱۹۲ نفر جایزه داده شده است. تاکنون، شش بار کسی نتوانسته است آن را دریافت کند، و در برخی سال ها این جایزه به دو یا سه نفر داده شده است. بر اساس آمار تا سال ۲۰۱۱، دانشمندانی از ۲۱ کشور، جایزهٔ نوبل فیزیک گرفته اند، که کشورهای؛ آمریکا ( ۸۶ جایزه ) ، آلمان ( ۲۳ جایزه ) ، و انگلستان با ( ۲۲ ) جایزه، با اختلاف قابل توجهی نسبت به دیگر کشورها، به ترتیب در جایگاه اول تا سوم از نظر تعداد جوایز دریافت شده قرار دارند. اولین جایزهٔ نوبل فیزیک در سال ۱۹۰۱ به ویلهلم رونتگن برای کشف اشعه ایکس داده شد. جوان ترین برندهٔ نوبل فیزیک، لارنس براگ است که در ۲۵ سالگی به همراه پدرش این جایزه را برای تحلیل ساختار بلوری مواد با به کارگیری پرتو ایکس دریافت کرد. کهن سال ترین برندهٔ نوبل فیزیک، ریموند دیویس است که در ۸۸ سالگی برای شناسایی نوترون های کیهانی، برنده این جایزه شد. جان باردین تنها فیزیکدانی است که دو بار ( در سال های ۱۹۵۶ و ۱۹۷۲ ) ، نوبل فیزیک گرفته است. از نکات جالب، پدر و پسرانی هستند که این جایزه را دریافت کرده اند و این رابطه خانوادگی تنها در رشتهٔ فیزیک دیده می شود. ویلیام براگ و پسرش لارنس براگ ( سال ۱۹۱۵ ) ، جوزف جان تامسون ( سال ۱۹۰۶ ) و پسرش جورج پاگت تامسون ( سال ۱۹۳۷ ) ، مانه سیگبان ( سال ۱۹۲۴ ) و پسرش کای سیگمان ( سال ۱۹۸۱ ) ، نیلز بوهر ( سال ۱۹۲۲ ) و پسرش آگه بوهر ( سال ۱۹۷۵ ) ، پدران و پسران فیزیکدانی بوده اند که تاکنون جایزهٔ نوبل گرفته اند. تاکنون تنها سه زن فیزیکدان در میان برندگان جایزهٔ نوبل فیزیک بوده اند.
در آسیا تاکنون دانشمندانی از کشورهای ژاپن، هند، چین و پاکستان، این جایزه را دریافت کرده اند. در این قاره، نخستین بار، چاندراسکارا رامان از هند در سال ۱۹۳۰ نوبل فیزیک گرفت، و پس از آن هیدِکی یوکاوا از ژاپن در سال ۱۹۴۹ این جایزه را دریافت کرد. محمد عبدالسلام از پاکستان نیز در سال ۱۹۷۹، نوبل فیزیک گرفت. در میان کشورهای آسیایی، ژاپن با ۹ جایزه در ردهٔ نخست قرار دارد.
wiki: جایزه نوبل فیزیک