جایزه بزرگ هلند یکی از مسابقات اتومبیل رانی فرمول یک بود که از سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۸۵ در پیست زندورت در منطقه هلند شمالی در هلند برگزار می شد. این رقابت از سال ۱۹۵۲ جزء مسابقات قهرمانی جهان بود و دو بار در سال های ۱۹۶۲ و ۱۹۷۶ عنوان افتخاری جایزه بزرگ اروپا به آن اختصاص یافت.
پیست زندورت در شهر ساحلی زندورت در کرانه دریای شمال قرار دارد. در سال های دهه ۱۹۳۰ مسابقات کوچکی در پیستی خیابانی در شهر برگزار می شد، ولی با حمله آلمان به هلند، وضعیت تغییر یافت. شهردار زندورت که تلاش می کرد فرستاده شدن همشهریان خود را به آلمان برای کار اجباری متوقف کند، آلمانی ها را راضی کرد به آن ها اجازه دهند جاده مستقیمی از میان تپه های شنی بسازند که پس از دستیابی به پیروزی بتوانند در آنجا رژه پرشور پیروزی خود را برگزار کنند. بعدتر این جاده به راه های دیگری که برای دسترسی به موقعیت های دفاعی ساحلی استفاده می شد، متصل شد.
پس از جنگ، برخی از این جاده ها عریض شدند و به یکدیگر متصل شدند تا پیست مسابقه ای طراحی شود. گروهی از مسئولان انجمن موتورسواری پادشاهی هلند طراحی پیست را انجام دادند. نخستین مسابقه در سال ۱۹۴۸ با نام جایزه بزرگ زندورت برگزار شد و با پیروزی یک شاهزاده تایلندی به پایان رسید. [ ۱] در سال ۱۹۵۲ جایزه بزرگ هلند جزء مسابقات فرمول یک شد. آلبرتو اسکاری در این سال و سال بعد برنده جایزه بزرگ شد. در سال ۱۹۵۴ مسابقه به دلیل نبود بودجه کافی برگزار نشد. مسابقه سال بعد عرصه قدرت نمایی دو راننده مرسدس بنز یعنی خوان مانوئل فانخیو و استرلینگ ماس بود. مسابقات ۱۹۵۶ و ۱۹۵۷ نیز به دلیل مشکل مالی که غیرمستقیم ناشی از بحران سوئز بود، لغو شد. در جایزه بزرگ ۱۹۶۰ دن گرنی تصادف کرد و یک تماشاگر کشته شد.
در جایزه بزرگ ۱۹۷۰ پیرز کارج بریتانیایی در یک پیچ سریع تصادف کرد. یکی از چرخ ها از جا کنده شد و به سر او برخورد کرد که باعث مرگ کارج شد. سپس خودروی او آتش گرفت و از بین رفت. آخرین مسابقه پیست قدیمی در سال ۱۹۷۱ در شرایط بارانی برگزار شد و با پیروزی ژاکی ایکس به پایان رسید. در سال ۱۹۷۲ جایزه بزرگ جزء تقویم فرمول یک بود؛ ولی به دلیل خودداری رانندگان از مسابقه دادن در پیست زندورت برگزار نشد. به اعتقاد آنان، تجهیزات و شرایط پیست، برای برگزاری جایزه بزرگ تاریخ گذشته بود.
در مدتی که پیست زندورت از تقویم خارج شده بود، تغییرات وسیعی در آن انجام شد. کناره آن با گاردریل پوشانده شد تا خودروها از تپه های شنی و موانع مجاور پیست محافظت شوند. گاراژهای تازه ای ساخته شد و پیچانه ای پیش از پیچ بسیار پرسرعت بوسویت افزوده شد. مسابقه ۱۹۷۳ جشنی غیررسمی برای تلاش های انجام شده در زمینه اصلاح پیست بود، ولی حادثه ای رخ داد که نقطه سیاه دیگری در تاریخ پیست زندورت رقم زد. در مسابقه ای که گمان می شد یکی از بهترین جایزه بزرگ ها از نظر برگزاری باشد، بی نظمی حاکم شد و باعث ایجاد حادثه شد. در دور هشتم، راجر ویلیامسون بریتانیایی تصادف کرد و خودرویش آتش گرفت. ویلیامسون در زمان تصادف آسیب ندیده بود، ولی نتوانست خود را از خودرو خارج کند. هم وطنش دیوید پرلی توقف کرد و به سوی خودروی در حال سوختن رفت. او تلاش کرد خودرو را برگرداند. مارشال ها که لباس نسوز نداشتند، به دلیل حرارت شدید به او کمک نکردند. مرکز کنترل مسابقه گمان کرد خوردوی پرلی تصادف کرده و او بدون آسیب از آن خارج شده است. بسیاری از رانندگان که پرلی را در حال کمک خواستن می دیدند، گمان می کردند پرلی به سلامت از خودروی خود خارج شده و تلاش می کند آتش آن را خاموش کند؛ بنابراین در حالی که پرلی تلاش می کرد جان ویلیامسون را نجات دهد، مسابقه با سرعت معمول خود ادامه یافت. عوامل مسابقه که پیرامون خودروی ویلیامسون ایستاده بودند، افزون بر این که کمکی به پرلی نکردند، مانع کمک رسانی او نیز شدند. در نهایت، ویلیامسون نه به دلیل سوختگی، بلکه به دلیل خفگی کشته شد. پرلی بعداً به دلیل تلاش های خود مدال جورج را دریافت کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپیست زندورت در شهر ساحلی زندورت در کرانه دریای شمال قرار دارد. در سال های دهه ۱۹۳۰ مسابقات کوچکی در پیستی خیابانی در شهر برگزار می شد، ولی با حمله آلمان به هلند، وضعیت تغییر یافت. شهردار زندورت که تلاش می کرد فرستاده شدن همشهریان خود را به آلمان برای کار اجباری متوقف کند، آلمانی ها را راضی کرد به آن ها اجازه دهند جاده مستقیمی از میان تپه های شنی بسازند که پس از دستیابی به پیروزی بتوانند در آنجا رژه پرشور پیروزی خود را برگزار کنند. بعدتر این جاده به راه های دیگری که برای دسترسی به موقعیت های دفاعی ساحلی استفاده می شد، متصل شد.
پس از جنگ، برخی از این جاده ها عریض شدند و به یکدیگر متصل شدند تا پیست مسابقه ای طراحی شود. گروهی از مسئولان انجمن موتورسواری پادشاهی هلند طراحی پیست را انجام دادند. نخستین مسابقه در سال ۱۹۴۸ با نام جایزه بزرگ زندورت برگزار شد و با پیروزی یک شاهزاده تایلندی به پایان رسید. [ ۱] در سال ۱۹۵۲ جایزه بزرگ هلند جزء مسابقات فرمول یک شد. آلبرتو اسکاری در این سال و سال بعد برنده جایزه بزرگ شد. در سال ۱۹۵۴ مسابقه به دلیل نبود بودجه کافی برگزار نشد. مسابقه سال بعد عرصه قدرت نمایی دو راننده مرسدس بنز یعنی خوان مانوئل فانخیو و استرلینگ ماس بود. مسابقات ۱۹۵۶ و ۱۹۵۷ نیز به دلیل مشکل مالی که غیرمستقیم ناشی از بحران سوئز بود، لغو شد. در جایزه بزرگ ۱۹۶۰ دن گرنی تصادف کرد و یک تماشاگر کشته شد.
در جایزه بزرگ ۱۹۷۰ پیرز کارج بریتانیایی در یک پیچ سریع تصادف کرد. یکی از چرخ ها از جا کنده شد و به سر او برخورد کرد که باعث مرگ کارج شد. سپس خودروی او آتش گرفت و از بین رفت. آخرین مسابقه پیست قدیمی در سال ۱۹۷۱ در شرایط بارانی برگزار شد و با پیروزی ژاکی ایکس به پایان رسید. در سال ۱۹۷۲ جایزه بزرگ جزء تقویم فرمول یک بود؛ ولی به دلیل خودداری رانندگان از مسابقه دادن در پیست زندورت برگزار نشد. به اعتقاد آنان، تجهیزات و شرایط پیست، برای برگزاری جایزه بزرگ تاریخ گذشته بود.
در مدتی که پیست زندورت از تقویم خارج شده بود، تغییرات وسیعی در آن انجام شد. کناره آن با گاردریل پوشانده شد تا خودروها از تپه های شنی و موانع مجاور پیست محافظت شوند. گاراژهای تازه ای ساخته شد و پیچانه ای پیش از پیچ بسیار پرسرعت بوسویت افزوده شد. مسابقه ۱۹۷۳ جشنی غیررسمی برای تلاش های انجام شده در زمینه اصلاح پیست بود، ولی حادثه ای رخ داد که نقطه سیاه دیگری در تاریخ پیست زندورت رقم زد. در مسابقه ای که گمان می شد یکی از بهترین جایزه بزرگ ها از نظر برگزاری باشد، بی نظمی حاکم شد و باعث ایجاد حادثه شد. در دور هشتم، راجر ویلیامسون بریتانیایی تصادف کرد و خودرویش آتش گرفت. ویلیامسون در زمان تصادف آسیب ندیده بود، ولی نتوانست خود را از خودرو خارج کند. هم وطنش دیوید پرلی توقف کرد و به سوی خودروی در حال سوختن رفت. او تلاش کرد خودرو را برگرداند. مارشال ها که لباس نسوز نداشتند، به دلیل حرارت شدید به او کمک نکردند. مرکز کنترل مسابقه گمان کرد خوردوی پرلی تصادف کرده و او بدون آسیب از آن خارج شده است. بسیاری از رانندگان که پرلی را در حال کمک خواستن می دیدند، گمان می کردند پرلی به سلامت از خودروی خود خارج شده و تلاش می کند آتش آن را خاموش کند؛ بنابراین در حالی که پرلی تلاش می کرد جان ویلیامسون را نجات دهد، مسابقه با سرعت معمول خود ادامه یافت. عوامل مسابقه که پیرامون خودروی ویلیامسون ایستاده بودند، افزون بر این که کمکی به پرلی نکردند، مانع کمک رسانی او نیز شدند. در نهایت، ویلیامسون نه به دلیل سوختگی، بلکه به دلیل خفگی کشته شد. پرلی بعداً به دلیل تلاش های خود مدال جورج را دریافت کرد.
wiki: جایزه بزرگ هلند