جای بودن

لغت نامه دهخدا

جای بودن. [ دَ] ( مص مرکب ) سزاوار بودن. شایسته بودن :
به شه نواخته شد فخر دین و جای بود
بدین نوازش شاه ار کند تفاخر و ناز.

سوزنی.

سزاوار بودن

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید