جاپامالا یا مالا ( سانسکریت: माला؛ mālā، به معنای " گل بند "[ ۱] رشته ای از مهره های نیایش است که معمولاً در هندوئیسم، جینیسم، سیکیسم، بودیسم و شینتو استفاده می شود. برای تمرین معنوی که در سانسکریت به جاپا. آنها شبیه سایر اشکال مهره های نیایش هستند که در ادیان مختلف جهان مورد استفاده قرار می گیرند و بعضی اوقات در انگلیسی به عنوان "رزاری" خوانده می شوند.
منشأ این مهره ها ناشناخته است، و استفاده از مهره ها برای شمارش یک عمل فراگیر در فرهنگ های باستان بوده است. [ ۲] در ادبیات چینی پیش از معرفی بودیسم در دوره سلسله هان، هیچ اشاره ای به مالاها صورت نگرفته است، و این نشان می دهد که این شیوه از هندوستان به چین گسترش یافته و ممکن است در آنجا سرچشمه گرفته باشد. هیچ اشاره ای به مالا در آگماها یا پالی نیکایاها طورت نگرفته است، که به طور کلی به عنوان قدیمی ترین ادبیات بودایی در نظر گرفته می شوند، و مشخص نیست که آیا استفاده از آنها از بودایی ها یا از برهمن، جین، یا جامعه مذهبی هندی دیگر سرچشمه گرفته است. مالاها ممکن است در اوایل هنر برهمانی و هندو به عنوان بخشی از لباس خدایان یا نمازگزاران ظاهر شود، اما تمایز آن از گردنبندهای تزئینی یا تزئینات دشوار است. اولین تصویر واضح و روشن از یک مالا نشان می دهد که به عنوان ابزاری برای تلاوت استفاده می شود، به جای اینکه یک گردنبند یا دکوراسیون باشد، از یک تصویر بدیشتاتوا ساخته شده در دوران سلسله شمالی وی در چین در قرن چهارم و ششم در است، این مالا در دست گرفته شده استبجای پوشیده شدن.
مانتراها به طور معمول صدها یا حتی هزاران بار تکرار می شوند. از مالاها استفاده می شود تا بتوان به جای تمرکز بر شمارش تکرارهای آنها، روی معنا یا صدای مانترا تمرکز کرد. [ ۳]
در بودیسم در ژاپن، دانه های تسبیح بودایی به عنوان اُزو ( مهره های شمارشی ) یا اُنِجو ( مهره های اندیشه ) شناخته می شوند. فرقه های مختلف بودایی در ژاپن ازو های مختلفی دارند و از آنها به شکلی متفاوت استفاده می کنند. به عنوان مثال، بودیسم شینگون، تاندای و نیچیرین بودیسم ممکن است از دانه های نماز طولانی تر با رشته هایی در هر دو انتهای آن استفاده کنند که مشابه آن در سرزمین اصلی آسیا است. در حین انجام خدمات فداکاری، ممکن است این مهره ها با هر دو دست به هم زده شود تا یک صدای سنگ زنی نرم ایجاد شود، که به نظر می رسد دارای اثر پاک کننده است. با این حال، در شین بودیسم، مهره های نماز به طور معمول کوتاه تر هستند و بر روی هر دو دست بسته می شوند و در کنار هم قرار ندارند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمنشأ این مهره ها ناشناخته است، و استفاده از مهره ها برای شمارش یک عمل فراگیر در فرهنگ های باستان بوده است. [ ۲] در ادبیات چینی پیش از معرفی بودیسم در دوره سلسله هان، هیچ اشاره ای به مالاها صورت نگرفته است، و این نشان می دهد که این شیوه از هندوستان به چین گسترش یافته و ممکن است در آنجا سرچشمه گرفته باشد. هیچ اشاره ای به مالا در آگماها یا پالی نیکایاها طورت نگرفته است، که به طور کلی به عنوان قدیمی ترین ادبیات بودایی در نظر گرفته می شوند، و مشخص نیست که آیا استفاده از آنها از بودایی ها یا از برهمن، جین، یا جامعه مذهبی هندی دیگر سرچشمه گرفته است. مالاها ممکن است در اوایل هنر برهمانی و هندو به عنوان بخشی از لباس خدایان یا نمازگزاران ظاهر شود، اما تمایز آن از گردنبندهای تزئینی یا تزئینات دشوار است. اولین تصویر واضح و روشن از یک مالا نشان می دهد که به عنوان ابزاری برای تلاوت استفاده می شود، به جای اینکه یک گردنبند یا دکوراسیون باشد، از یک تصویر بدیشتاتوا ساخته شده در دوران سلسله شمالی وی در چین در قرن چهارم و ششم در است، این مالا در دست گرفته شده استبجای پوشیده شدن.
مانتراها به طور معمول صدها یا حتی هزاران بار تکرار می شوند. از مالاها استفاده می شود تا بتوان به جای تمرکز بر شمارش تکرارهای آنها، روی معنا یا صدای مانترا تمرکز کرد. [ ۳]
در بودیسم در ژاپن، دانه های تسبیح بودایی به عنوان اُزو ( مهره های شمارشی ) یا اُنِجو ( مهره های اندیشه ) شناخته می شوند. فرقه های مختلف بودایی در ژاپن ازو های مختلفی دارند و از آنها به شکلی متفاوت استفاده می کنند. به عنوان مثال، بودیسم شینگون، تاندای و نیچیرین بودیسم ممکن است از دانه های نماز طولانی تر با رشته هایی در هر دو انتهای آن استفاده کنند که مشابه آن در سرزمین اصلی آسیا است. در حین انجام خدمات فداکاری، ممکن است این مهره ها با هر دو دست به هم زده شود تا یک صدای سنگ زنی نرم ایجاد شود، که به نظر می رسد دارای اثر پاک کننده است. با این حال، در شین بودیسم، مهره های نماز به طور معمول کوتاه تر هستند و بر روی هر دو دست بسته می شوند و در کنار هم قرار ندارند.
wiki: جاپ مالا