جاویزن. [ زَ ] ( اِ ) رملی که در مراره گاو بهم میرسد. ( ناظم الاطباء ). یعنی گاویزن ، چیزی است که میان زهره گاو باشد. هندش گاوروهن یا روهین گویند. ( آنندراج ). معرب گاورازن است و فزاری گوید او را بعربی خزرةالبقر گویند و به پارسی مهره زهره گاو خوانند و بهندی زوین و بسندی گاوردین گویند و آن چیزی است که در زردی به زرده تخم مرغ ماند و او را در میان زهره گاو یابند چنانچه حجر انیس از بزکوهی ، و چون گاو را بکشند زهره او را بشکافند و جاویز ازو بیرون کنند و بمقدار از یکدانگ ماند تا چهاردرم و نیز در زهره گاو هندی یابند و چون از زهره بیرون آید محکم نباشد، چون در دهن نگاه دارند بیخود شوند. ( ترجمه صیدنه ). و رجوع به الجماهر ص 203 شود.
