جاویدانها. ( اِخ ) نام قسمت زبده و برگزیده سپاهیان هخامنشی است و چون عده نفرات این دسته هیچگاه نمی کاست به جاویدان موسوم بودند. این سپاه غالباً در قلب جا میگرفتند و دلیرانه جنگیده و قلب لشکر دشمن را شکسته و پیش میرفتند. از سپاهیان هخامنشی تنها جاویدانها اسلحه دفاعی داشتند و بهمین جهت همیشه در رزمها جاویدانها پس از پیشرفت بسیار چون جناحین نمیتوانستند همگام با آنان پیشروی کنند عقب می نشستند تا نظم صفوف برهم نخورد. ( از ایران باستان ). عده نفرات این سپاه به ده هزارتن میرسید. سپاه دائمی همیشه حاضر بود که بمحض صدورحکم حرکت کند و با سرعت خود را بمحل مأموریت برساند. علاوه بر این در پای تخت برای حفاظت قصر و در ایالات برای حفظ امنیت ساخلوهائی مقرر بود. این قوای ساخلوی را در اوایل دوره هخامنشی روسای قشون و در قلاع کوتوالها اداره میکردند ولی بعدها امور لشکری هم در تحت اداره ولات درآمد. ( از ایران باستان ج 2 ص 1480 ).
