جاوید، عَبْدُالْاَحَد (کابل ۱۳۰۴ـ لندن ۱۳۸۱ش)
پژوهشگر، ادیب و نویسندۀ افغانستانی. در ۱۳۲۴ در رشتۀ حقوق و علوم سیاسی و همزمان در رشتۀ ادبیات فارسی از دانشگاه تهران دانشنامۀ لیسانس گرفت. سپس برای تدریس در دانشگاه های کشورش به وطن بازگشت. از آن جا که از نوجوانی به خواندن و سرودن شعر دلبستگی داشت، بار دیگر به ایران بازگشت و در ۱۳۳۵ از دانشگاه تهران در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ دکتری گرفت. با زبان های انگلیسی، پشتو، و تا حدودی عربی، فرانسوی و روسی آشنایی داشت. از آثارش: اوستا (افغانستان، ۱۹۹۹)؛ نوروز خوش آیین (افغانستان، ۱۹۹۹)؛ رایحۀ صلح در فرهنگ ما (لندن، ۱۹۹۸)؛ مدارا و مروت در ادبیات فارسی (لندن ۱۹۹۹).
پژوهشگر، ادیب و نویسندۀ افغانستانی. در ۱۳۲۴ در رشتۀ حقوق و علوم سیاسی و همزمان در رشتۀ ادبیات فارسی از دانشگاه تهران دانشنامۀ لیسانس گرفت. سپس برای تدریس در دانشگاه های کشورش به وطن بازگشت. از آن جا که از نوجوانی به خواندن و سرودن شعر دلبستگی داشت، بار دیگر به ایران بازگشت و در ۱۳۳۵ از دانشگاه تهران در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ دکتری گرفت. با زبان های انگلیسی، پشتو، و تا حدودی عربی، فرانسوی و روسی آشنایی داشت. از آثارش: اوستا (افغانستان، ۱۹۹۹)؛ نوروز خوش آیین (افغانستان، ۱۹۹۹)؛ رایحۀ صلح در فرهنگ ما (لندن، ۱۹۹۸)؛ مدارا و مروت در ادبیات فارسی (لندن ۱۹۹۹).