جاوِه ای
بزرگ ترین گروه قومی در جمهوری اندونزی. امروز بیش از ۵۰میلیون جاوه ای زبان وجود دارد. این زبان به شاخۀ غربی خانوادۀ زبانی اَسترونزی۱ تعلق دارد. جاوه ای ها، هرچند از میراث هندو ـ بودایی۲ برخوردارند، اما اکثراً مسلمانند و شاخه ای از مذاهب اسلامی به نام اسلام جاوه ای را نمایندگی می کنند که دارای بسیاری از مشخصات صوفی گری است. شهرت جاوه ای ها به مناسبت هنرهای نمایشی آن ها، به ویژه تئاتر سایه (سایه بازی) و ارکسترهای متشکل از سازهای ضربی، کارهای فلزی با کیفیت بسیار بالا، و لباس های دارای نقش های رنگی مقاوم است. در اندونزی دوران پیش از استقلال، جامعۀ جاوه به طبقات سلسله مراتبی تقسیم می شد که در رأس آن ها سلطان ها قرار می گرفتند و تفاوت های ناشی از جایگاه اجتماعی در قوانین بسیار سختی در نوع پوشش منعکس می شد. هنرها و صنایع دستی در دربار شکوفا شدند. هرچند اکثر جاوه ای ها از لحاظ معیشت به کشت برنج در مزارع آبیاری شده وابسته اند، اما مراکز شهری بزرگ و متعددی با صنایع توسعه یافته نیز در این مناطق دیده می شوند. برای کاستن از فشار بر زمین، کشاورزان بر اساس برنامۀ بسیار مجادله انگیز دولت اندونزی وادار شدند که به جزایر کم جمعیت تری همچون سولاوزی۳ (جزیره سلب۴) و ایریان جایا۵ (بخش غربی گینۀ جدید) مهاجرت کنند. در غرب جزیره بیش از ۲۰میلیون تن به زبان سوندایی۶ سخن می گویند، در حالی که بیش از ۵۰میلیون تن جاوه ای زبان در اندونزی وجود دارند و حدود ۷میلیون تن نیز اهل مادورا۷، که همجوار این جزیره است، به زبان مادوری۸ سخن می گویند. افزون بر این، بادویی۹ ها، گروه منفردی در غرب جاوه، به یکی از نمونه های زبان سوندانی و تینگریزها۱۰، در شرق، به یکی از انواع زبان جاوه ای سخن می گویند. بنابر جایگاه های متفاوت سخنگو و شنونده، از سطوح مختلفی از گفتار استفاده می شود. از قرن ۵م به بعد، آیین های هندو و بودا، همراه با طیف گسترده ای از هنرها و مهارت ها، که مهم ترین آن ها نوشتار بود، از هند به جاوه۱۱ راه یافت. اوج دوران هندو ـ بودایی در دورۀ امپراتوری ماجاپاهیت۱۲ (۱۲۹۳ـ۱۵۲۰) فرا رسید که در طول آن جاوه ای ها نفوذ خود را بر بخش عمدۀ مجمع الجزایر اندونزی حفظ کردند. اسلام، که از بخش جنوبی عربستان و از طریق بازرگانان مسلمان هندی در قرن ۱۳م وارد جاوه شده بود، سرانجام به دین غالب تبدیل شد. جاوه ای هایی که باورهای سنتی خود و آیین هندو ـ بودایی را با اسلام ترکیب کرده اند آبانگون۱۳ نامیده می شوند در حالی که مسلمانان راست کیش به سانتری۱۴ معروفند.
AustronesianHindu-BuddhistSulawesiCelebesIrian JayaSundaneseMaduraMadureseBaduiTenggereseJavaMajapahitAbangonSantri
بزرگ ترین گروه قومی در جمهوری اندونزی. امروز بیش از ۵۰میلیون جاوه ای زبان وجود دارد. این زبان به شاخۀ غربی خانوادۀ زبانی اَسترونزی۱ تعلق دارد. جاوه ای ها، هرچند از میراث هندو ـ بودایی۲ برخوردارند، اما اکثراً مسلمانند و شاخه ای از مذاهب اسلامی به نام اسلام جاوه ای را نمایندگی می کنند که دارای بسیاری از مشخصات صوفی گری است. شهرت جاوه ای ها به مناسبت هنرهای نمایشی آن ها، به ویژه تئاتر سایه (سایه بازی) و ارکسترهای متشکل از سازهای ضربی، کارهای فلزی با کیفیت بسیار بالا، و لباس های دارای نقش های رنگی مقاوم است. در اندونزی دوران پیش از استقلال، جامعۀ جاوه به طبقات سلسله مراتبی تقسیم می شد که در رأس آن ها سلطان ها قرار می گرفتند و تفاوت های ناشی از جایگاه اجتماعی در قوانین بسیار سختی در نوع پوشش منعکس می شد. هنرها و صنایع دستی در دربار شکوفا شدند. هرچند اکثر جاوه ای ها از لحاظ معیشت به کشت برنج در مزارع آبیاری شده وابسته اند، اما مراکز شهری بزرگ و متعددی با صنایع توسعه یافته نیز در این مناطق دیده می شوند. برای کاستن از فشار بر زمین، کشاورزان بر اساس برنامۀ بسیار مجادله انگیز دولت اندونزی وادار شدند که به جزایر کم جمعیت تری همچون سولاوزی۳ (جزیره سلب۴) و ایریان جایا۵ (بخش غربی گینۀ جدید) مهاجرت کنند. در غرب جزیره بیش از ۲۰میلیون تن به زبان سوندایی۶ سخن می گویند، در حالی که بیش از ۵۰میلیون تن جاوه ای زبان در اندونزی وجود دارند و حدود ۷میلیون تن نیز اهل مادورا۷، که همجوار این جزیره است، به زبان مادوری۸ سخن می گویند. افزون بر این، بادویی۹ ها، گروه منفردی در غرب جاوه، به یکی از نمونه های زبان سوندانی و تینگریزها۱۰، در شرق، به یکی از انواع زبان جاوه ای سخن می گویند. بنابر جایگاه های متفاوت سخنگو و شنونده، از سطوح مختلفی از گفتار استفاده می شود. از قرن ۵م به بعد، آیین های هندو و بودا، همراه با طیف گسترده ای از هنرها و مهارت ها، که مهم ترین آن ها نوشتار بود، از هند به جاوه۱۱ راه یافت. اوج دوران هندو ـ بودایی در دورۀ امپراتوری ماجاپاهیت۱۲ (۱۲۹۳ـ۱۵۲۰) فرا رسید که در طول آن جاوه ای ها نفوذ خود را بر بخش عمدۀ مجمع الجزایر اندونزی حفظ کردند. اسلام، که از بخش جنوبی عربستان و از طریق بازرگانان مسلمان هندی در قرن ۱۳م وارد جاوه شده بود، سرانجام به دین غالب تبدیل شد. جاوه ای هایی که باورهای سنتی خود و آیین هندو ـ بودایی را با اسلام ترکیب کرده اند آبانگون۱۳ نامیده می شوند در حالی که مسلمانان راست کیش به سانتری۱۴ معروفند.
AustronesianHindu-BuddhistSulawesiCelebesIrian JayaSundaneseMaduraMadureseBaduiTenggereseJavaMajapahitAbangonSantri
wikijoo: جاوه_ای