جانگداز

که دهشت زبانش ز گفتن ببست ) )
در آن لحظه وی به وسیله ی دست هایش با تو صحبت می کند. چرا که اضطراب و خوف مرگ زبانش را بسته است.
( ( که دستی به جود و کرم کن دراز
دگر دست کوته کن از ظلم و آز ) )
که یک دستت را به بخشش و سخاوت دراز کن. و دست دیگرت را از ستم و زیاده خواهی کوتاه کن.