جانوران اروپا

جانوران اروپا European fauna
اروپا در مقایسه با سایر قاره ها گونه های جانوری کمتری دارد. علت این است که طی میلیون ها سال گذشته، در خلال دوران یخبندان، زمین اروپا چندین بار کاملاً از یخ پوشیده شد. علت دیگر، فعالیت انسان، قطع درختان جنگلی، کشاورزی، و صنعتی شدن است. ویژگی گونه های باقی مانده انطباق موفق برای زندگی در کنار انسان است. در این قاره، گوشت خواران و پرندگان نخجیری به ویژه از فعالیت های بشر زیان دیده اند و استقرار آن ها در محیط پرخطر، در میان گونه های کمیاب جانوران اروپا، نشان دهندة این امر است. گونه های دیگر عبارت اند از عقاب طلایی، عقاب جغدی، گرگ، سیاه گوش، گوشت خوار دله، گربه وحشی، کرکس ریش دار، کرکس، و خرس. گونه های جنگلی گونه های جنگلی اختصاصی اروپا، یعنی گوزن قرمز اجتماعی و گوزن کوچک اروپایی، جنگل های برگ ریختة زمستانی را ترجیح می دهند، امّا با جنگل های کاج و مناطق زیستی دیگر نیز سازش یافته اند. گوشت خواران جنگلی عبارت اند از گورکن، روباه، قاقم، و راسو. خرگوش ها، که تعدادشان در گذشته بر اثر شیوع میکزوماتوز کم شده بود، اکنون فراوان شده اند و گونة نخجیری مهمی به شمار می آیند. هر دو گونة سنجاب ها، هم گونة بومی قرمز و هم گونة خاکستری، فراوان و در بخش اصلی اروپا پراکنده شده اند، هر چند گونة خاکستری در بریتانیا فراوان تر و گونه قرمز تقریباً نایاب است. سنجاب ها در بسیاری از مناطق شکار، اصلی سمورند، زیرا سمور ها از معدود گوشت خوارانی اند که قادرند به چالاکی روی درخت حرکت کنند. در کل، پستان داران بزرگ، مانند گراز وحشی، فقط به صورت جمعیت های کوچک و اغلب منزوی زنده می مانند. گاومیش کوهان دار اروپایی یا گاومیش اروپایی، به سختی از انقراض در امان مانده است. برعکس خویشاوندش در امریکای شمالی، که جانور چمن زار است، این نمونه گونة جنگل های بی برگ و شاخه خوار است. با توجه به این که توسعة انسان بیشتر در نواحی پست بوده است، مناطق مرتفع، به ویژه نواحی کارپات، آلپ و پیرنه ، از دو جهت اهمیت دارند. یکی از نظر بکر بودن برای گونه های بومی و دیگر این که پناهگاهی برای گونه هایی اند که در نزدیکی بشر امکان زنده ماندن ندارند. این جانوران عبارت اند از بزکوهی، با اسم علمی Capra ibox در آلپ و پیرنه؛ قوچ کوهی، با اسم علمی Dvis Orientalis، بومی کُرسیکا و ساردینیا که به قارة اروپا وارد شده است؛ بزکوهی، با نام علمی Rupicapra rupicapr که زنده ماندنش به سبب توانایی زیاد برای زندگی در محل های گوناگون است؛ و باقرقرة جنگلی اروپا. نوعی پستان دار حشره خوار پیرنه، با نام علمی Galemys Purenaicas اکنون مورد توجه است، زیرا عضو کمیاب و کمتر شناخته شده ای از خانوادة موش کور است که به زندگی در آب و در کنار آن سازش پیدا کرده است، هر چند این مناطق به چند جویبار با جریان آب تند در پیرنه محدود ند. رشد نظرگیر گل های بهاری، که اختصاص به مناطق آلپ دارد، موجب رشد فراوان جمعیت های پروانه ها، مثل ابر زرد Colias Phicpmpme، و گل سرنگون چوپان، با نام علمی Boloria Pales، شده است. سواحل و خلیج های دهانه ای بالای خط ساحلی اروپا نشان دهندة اهمیت زیستگاه های ساحلی و خلیج های دهانه ای و گونه های وابسته به آن هاست. فقدان و آلودگی اغلب مناطق آبی در اروپا اهمیت مناطق باقی مانده را افزایش داده است. سه منطقه از زمین های خیس گسترده عبارت اند از دلتای دانوب در رومانی، کامارگ در جنوب فرانسه، و ماریسماس در دهانة گوادالکیویر در جنوب اسپانیا. این مناطق اهمیت فوق العاده ای دارند و علت این امر پرندگان مقیم و مهاجر زمستانی است، و نیز پرندگانی آبزی که به افریقا مهاجرت می کنند یا از افریقا وارد منطقه می شوند. پستان داران معمولی این مناطق سمورهای دریایی و موش های آبی و گونه های متنوعی از موش صحرایی و موش کورند. خزندگان و دوزیستان این مناطق عبارت اند از سوسمارها و قورباغه ها. شکارچیان نیز عبارت اند از مارها، روباه ها، قاقم ها، و سیاه گوش اسپانیایی. ۱. carnivores ۲. Mammals ۳. Reptiles ۴. Amphibians ۵. Golden eagle ۶. Eagle owl ۷. Wolf ۸. Lynx ۹. Wolverine ۱۰. Wildcat ۱۱. Lammergeier ۱۲. Vulture ۱۳. Bear ۱۴. Gregarious red deer ۱۵. Solitary roe deer ۱۶. Badger ۱۷. Muskrats ۱۸. Vole ۱۹. Shrew ۲۰. Lizards ۲۱. Frogs ۲۲. Snakes ۲۳. Foxes ۲۴. Stoat ۲۵. Fox ۲۶. Stoat ۲۷. Weasel ۲۸. Myxomatosis ۲۹. Boar ۳۰. Wisent ۳۱. European bison ۳۲. Carpathians ۳۳. The Alps ۳۴. Pyrenees ۳۵. Ibax ۳۶. Mouflon ۳۷. Capercaillie ۳۸. Danub Delta ۳۹. Romania ۴۰. Camargue ۴۱. France ۴۲. Marismas ۴۳. Guadalquivir ۴۴. Spain ۴۵. Otters