جانه

لغت نامه دهخدا

جانه. [ ن َ / ن ِ] ( اِ ) روح حیوانی. ( برهان ) ( آنندراج ). و بمعنی جان است بزیادت ها. ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ). رجوع به جان شود. || سلاح جنگ. ( برهان ) ( آنندراج ).

جانه. [ ن َ ] ( اِخ ) از دیه های الجبل. ( تاریخ قم ص 136 ).

فرهنگ فارسی

از دیه های الجبل

گویش مازنی

/jaanne/ یار – رفیق - هم بازی ۳هم ردیف – هم طراز – نبور، نیروی برابر، هم پایه، هم زور & یار – هم بازی – هم پایه

پیشنهاد کاربران

بپرس