جانسون لیندون

جانْسون، لینْدون (۱۹۰۸ـ۱۹۷۳)(Johnson, Lyndon)
جانْسون، لینْدون
سی وششمین رئیس جمهور امریکا (۱۹۶۳ـ ۱۹۶۹) از حزب دموکرات. عضو کنگره۱ (۱۹۳۷ـ ۱۹۴۹)، سنا۲ (۱۹۴۹ـ۱۹۶۰)، و معاون رئیس جمهور جان کندی۳ بود، که در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۶۰ آرای مهم جنوب را به دست آورد و پس از قتل کندی، رئیس جمهور شد. جانسون پس از قتل کندی، برای گسترش برنامۀ داخلی خود، معروف به مرز نو۴، به ویژه در زمینۀ حقوق مدنی، حمایت کنگره را به دست آورد. با اعلان «جنگ با فقر» از برنامۀ مرز جدید فراتر رفت، که قانون جامعۀ بزرگ۵ (حقوق مدنی، آموزش، نابودی فقر) نیز از آن حمایت می کرد. سیاست خارجی او چندان موفق نبود. پس از واقعۀ خلیج تونکن۶، که به افزایش مداخلۀ امریکا در جنگ ویتنام۷ انجامید، حمایت مردمی از اصلاحات داخلی جانسون ازبین رفت و او حاضر نشد در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۶۸ شرکت کند. جانسون در استون وال۸، واقع در تگزاس، زاده شد و برای معلمی و وکالت درس خواند. هنگامی که منشی یکی از نمایندگان تکزاس در کنگره بود، توجه فرانکلین روزولت۹ را جلب کرد و او را مدیر ادارۀ ملی جوانان۱۰ در تگزاس کرد (۱۹۳۶). درخلال جنگ جهانی دوم، فرستادۀ ویژۀ روزولت به استرالیا و نیوزیلند بود.
CongressSenateJohn KennedyNew FrontierGreat SocietyTonkin Gulf IncidentVietnam WarStonewallFranklin RooseveltNational Youth Administration