جانز هاپکینز

جانز هاپکینز ( زاده ۱۹ مه ۱۷۹۵ – درگذشته ۲۴ دسامبر ۱۸۷۳ ) تاجر، سرمایه گذار و خَیّر آمریکایی بود. او در یک مزرعه متولد شد و در سن ۱۷ سالگی خانه اش را به قصد کسب و کار ترک کرد و در بالتیمور، مریلند، استقرار یافت، جایی که بیشتر عمرش را سپری کرد.
هاپکینز مبلغ هنگفتی را در شرکت راه آهن بالتیمور و اوهایو سرمایه گذاری کرد که در نهایت منجر به تعیین او به عنوان مدیر مالی شرکت شد. او همچنین رئیس بانک ملی تاجران بالتیمور بود. هاپکینز به شدت از آبراهام لینکلن و اتحادیه حمایت می کرد و اغلب از محل اقامت خود در مریلند به عنوان محلی برای گردهمایی استراتژیست های اتحادیه استفاده می کرد. او کوئیکر بود و از جنبش لغو برده داری حمایت می کرد.
هاپکینز در تمام زندگی خود یک خَیّر نیکوکار بود. کمک های انسان دوستانه او پس از جنگ داخلی به طور قابل توجهی افزایش یافت. او به خاطر نگرانی برای افراد فقیر و برده های جدیداً آزاد شده، به ایجاد امکانات پزشکی رایگان، یتیم خانه ها، آسایشگاه ها و مدارس پرداخت که به کاهش وضعیت نابسامان فقر در بین همه، به ویژه جوانان، بدون توجه به نژاد، جنسیت، سن یا دین، کمک می کرد. پس از مرگ وی، وصایای او مؤسسات متعددی را به نام او تأسیس کردند که مهم ترین آنها بیمارستان جانز هاپکینز و مجموعه دانشگاه جانز هاپکینز، شامل دانشکده پرستاری جانز هاپکینز، دانشکده پزشکی جانز هاپکینز، دانشکده تجارت کِری، دانشکده بهداشت عمومی بلومبرگ جانز هاپکینز و دانشکده مطالعات بین المللی پیشرفته جانز هاپکینز، بودند. در آن زمان، این بزرگ ترین وقف خیرخواهانه بود که به یک مؤسسه آموزشی آمریکایی اهدا شده بود.
هاپکینز در ۲۴ دسامبر ۱۸۷۳ در حالی که ۷۸ سال داشت، در بالتیمور درگذشت.