جان هرشل گلن جونیور ( John Herschel Glenn Jr؛ زادهٔ ۱۸ ژوئیه ۱۹۲۱ در کمبریج، اوهایو - درگذشته ۸ دسامبر ۲۰۱۶ ) عضو سابق سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا و مجلس سنای ایالات متحده آمریکا خلبان و سالمندترین فضانورد بود. او اولین آمریکایی در مدار زمین مرکزی و سومین آمریکایی در فضای بیرونی بود. او در سال ۱۹۶۲ سوار بر یک کپسول فضایی به نام "فرندشیپ ۷" به مدار رفت.
... [مشاهده متن کامل]
جان گلن در سال ۱۹۴۳ با آنا مارگارت کاستور، که چند ماه از او بزرگتر بود، ازدواج کرد. این ازدواج تا زمان درگذشت همسرش در ماه فوریه ۲۰۱۶ دوام داشت. از این زوج دو فرزند باقی مانده است.
او پیش از پیوستن به ناسا درجنگ جهانی دوم و جنگ کره به عنوان خلبان شکاری - بمب افکن شرکت کرده بود.
در سال ۱۹۵۸، ناسا او را برای طی دوره آموزش فضانوردی انتخاب کرد. پس از ثبت رکورد سرعت در یک پرواز فراقاره ای به تیم مرکوری ۷ پیوست که اولین گروه از فضانوردان آمریکایی بودند. او روز ۲ فوریه ۱۹۶۲ از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال با فضاپیمای سرنشین دار «دوستی» به فضای بیرونی پرتاب شد و برای کمتر از ۵ ساعت در مدار بود. این پرواز حدود ده ماه پس از پرواز موفقیت آمیز یوری گاگارین، فضانورد شوروی به فضا انجام شد و به این ترتیب، جان گلن دومین انسانی بود که به فضا سفر کرد.
جان گلن ۳۶ سال پس از پرواز تاریخی خود باردیگر به فضا رفت. او توانست ناسا را قانع کند که او را به عنوان یکی از کارشناسان فضاپیمای دیسکاوری به ایستگاه فضایی بین المللی اعزام کند. گفته می شود که گلن برای قانع کردن ناسا به قبول این درخواست، گفته بود او را به عنوان «موش آزمایشگاهی» و برای بررسی آثار بی وزنی بر سالمندان به فضا بفرستد؛ بنابراین در سال ۱۹۹۸ در سن ۷۷ سالگی و طی مأموریت اس تی اس - ۹۵ به فضا سفر کرد و این بار نیز مسن ترین انسانی شد که به فضا رفت و پرواز فضایی مداری انجام داد.
سفر فضایی جان گلن او را به یک قهرمان ملی تبدیل کرد و زمینه موفقیت او در فعالیت های سیاسی را فراهم آورد. وی پس از بازنشستگی از فضانوردی در سال ۱۹۷۴ به عنوان نماینده حزب دمکرات از ایالت اوهایو به مجلس سنای آمریکا راه یافت و تا ۱۹۹۹ به مدت ۲۵ سال خدمت و سپس از نمایندگی کناره گیری کرد.
در سال ۱۹۷۶ او داوطلبت نامزدی حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا شد اما نتوانست نامزدی این حزب را کسب کند.
... [مشاهده متن کامل]
جان گلن در سال ۱۹۴۳ با آنا مارگارت کاستور، که چند ماه از او بزرگتر بود، ازدواج کرد. این ازدواج تا زمان درگذشت همسرش در ماه فوریه ۲۰۱۶ دوام داشت. از این زوج دو فرزند باقی مانده است.
او پیش از پیوستن به ناسا درجنگ جهانی دوم و جنگ کره به عنوان خلبان شکاری - بمب افکن شرکت کرده بود.
در سال ۱۹۵۸، ناسا او را برای طی دوره آموزش فضانوردی انتخاب کرد. پس از ثبت رکورد سرعت در یک پرواز فراقاره ای به تیم مرکوری ۷ پیوست که اولین گروه از فضانوردان آمریکایی بودند. او روز ۲ فوریه ۱۹۶۲ از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال با فضاپیمای سرنشین دار «دوستی» به فضای بیرونی پرتاب شد و برای کمتر از ۵ ساعت در مدار بود. این پرواز حدود ده ماه پس از پرواز موفقیت آمیز یوری گاگارین، فضانورد شوروی به فضا انجام شد و به این ترتیب، جان گلن دومین انسانی بود که به فضا سفر کرد.
جان گلن ۳۶ سال پس از پرواز تاریخی خود باردیگر به فضا رفت. او توانست ناسا را قانع کند که او را به عنوان یکی از کارشناسان فضاپیمای دیسکاوری به ایستگاه فضایی بین المللی اعزام کند. گفته می شود که گلن برای قانع کردن ناسا به قبول این درخواست، گفته بود او را به عنوان «موش آزمایشگاهی» و برای بررسی آثار بی وزنی بر سالمندان به فضا بفرستد؛ بنابراین در سال ۱۹۹۸ در سن ۷۷ سالگی و طی مأموریت اس تی اس - ۹۵ به فضا سفر کرد و این بار نیز مسن ترین انسانی شد که به فضا رفت و پرواز فضایی مداری انجام داد.
سفر فضایی جان گلن او را به یک قهرمان ملی تبدیل کرد و زمینه موفقیت او در فعالیت های سیاسی را فراهم آورد. وی پس از بازنشستگی از فضانوردی در سال ۱۹۷۴ به عنوان نماینده حزب دمکرات از ایالت اوهایو به مجلس سنای آمریکا راه یافت و تا ۱۹۹۹ به مدت ۲۵ سال خدمت و سپس از نمایندگی کناره گیری کرد.
در سال ۱۹۷۶ او داوطلبت نامزدی حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا شد اما نتوانست نامزدی این حزب را کسب کند.
