جان گران

لغت نامه دهخدا

جان گران. [ گ ِ ] ( ص مرکب ) مقلوب گران جان. ( آنندراج ). سخت جان :
من بسخن مبدع و منکر مرا
جوقی از این سرسبک جان گران.
خاقانی.
شاه است گران سر ار چه رنجی
زین بنده جان گران ندیده ست.
خاقانی.
گفتم بخیال او که آوخ
من دل سبکم تو جان گرانی.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

گران جان

پیشنهاد کاربران

بپرس