جان گاور ( به انگلیسی: John Gower ) ( حدوداً ۱۳۳۰ تا اکتبر ۱۴۰۸ میلادی ) شاعری انگلیسی، معاصر با ویلیام لنگلند و دوست صمیمی جفری چاوسر بود. او را بیشتر به خاطر سه اثرش می شناسند: Mirroir de l'Omme ( مرد آینه ای ) ، Vox Clamantis ( صدای او که فریاد می زند ) ، Confessio Amantis ( اعترافات عاشق ) سه شعر طولانی که به ترتیب به زبان های فرانسوی، لاتین و انگلیسی سروده شده اند و همگی در داشتن تم های اخلاقی و سیاسی مشترکند. [ ۱]
اطلاعات چندانی از سال های ابتدایی زندگی وی در دست نیست. به احتمال زیاد وی در خانواده ای مشهور در یورکشایر به دنیا آمده که صاحب اموالی در کنت، یورکشایر، نورفک و سافک بوده اند. حدس زده می شود که وی نزدیک به لندن مشغول به یادگیری حقوق بوده است.
پس از اقامت در لندن، وقتش را با نجبا و اشراف هم عصر خویش می گذرانده است. به نظر می رسد که شخصاً با ریچارد دوم آشنایی داشته زیرا در پیشگفتار نخستین ویرایش کتاب اعترافات عاشق، نوشته که چطور فرصت ملاقات با شاه را ( احتمالاً حدود سال ۱۳۸۵ میلادی ) کنار رود تیمز پیدا کرده و شاه وی را دعوت به قایق خود کرده است. سپس مکالمهٔ آن ها منجر به ماموریت یافتن گاور برای نوشتن کتاب اعترافات عاشق شده است. بعدها در طول حیاتش تابع هنری چهارم شد. این مسئله را می توان در اهدای کتابش به شاه هنری چهارم در ویرایش های بعدی مشاهده کرد. تمام این اطلاعات تنها برآوردهایی از آثار وی هستند و مدرک مستندی در این باره موجود نیست. تاریخچهٔ اعترافات عاشق و همچنین تقدیم کتابش به افراد مختلف هنوز محل تحقیق پژوهشگران است.
دوستی گاور با چاوسر مستند است. هنگامی که چاوسر در سال ۱۳۷۸ میلادی به عنوان دیپلمات به ایتالیا فرستاده شد، گاور را به عنوان یکی از وکلای اموال خود در انگلستان برگزید. این دو شاعر در اشعار خود نیز از یکدیگر تعریف کرده اند. چاوسر بخشی از شعر ترویلو و کریسید را به «گاور اخلاق گرا» تقدیم کرده و در قبال آن گاور با گذاشتن سخنی در دهان ونوس در تمجید از چاوسر در انتهای کتاب اعترافات عاشق جبران کرده است.
گاور در اوایل دهه ۱۳۷۰ میلادی در غرفه هایی که توسط صومعهٔ سن ماری اووری ( حالا کلیسای جامع ساوث وارک ) فراهم شده بود اقامت گزید. در همان جا در سال ۱۳۹۸ میلادی احتمالاً برای بار دوم ازدواج کرد. همسر وی به نام اگنس گراندولف پس از مرگ وی زنده ماند. گاور در سال های پایانی عمر خویش و احتمالاً در اوایل سال ۱۴۰۰ بینایی خود را از دست داد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاطلاعات چندانی از سال های ابتدایی زندگی وی در دست نیست. به احتمال زیاد وی در خانواده ای مشهور در یورکشایر به دنیا آمده که صاحب اموالی در کنت، یورکشایر، نورفک و سافک بوده اند. حدس زده می شود که وی نزدیک به لندن مشغول به یادگیری حقوق بوده است.
پس از اقامت در لندن، وقتش را با نجبا و اشراف هم عصر خویش می گذرانده است. به نظر می رسد که شخصاً با ریچارد دوم آشنایی داشته زیرا در پیشگفتار نخستین ویرایش کتاب اعترافات عاشق، نوشته که چطور فرصت ملاقات با شاه را ( احتمالاً حدود سال ۱۳۸۵ میلادی ) کنار رود تیمز پیدا کرده و شاه وی را دعوت به قایق خود کرده است. سپس مکالمهٔ آن ها منجر به ماموریت یافتن گاور برای نوشتن کتاب اعترافات عاشق شده است. بعدها در طول حیاتش تابع هنری چهارم شد. این مسئله را می توان در اهدای کتابش به شاه هنری چهارم در ویرایش های بعدی مشاهده کرد. تمام این اطلاعات تنها برآوردهایی از آثار وی هستند و مدرک مستندی در این باره موجود نیست. تاریخچهٔ اعترافات عاشق و همچنین تقدیم کتابش به افراد مختلف هنوز محل تحقیق پژوهشگران است.
دوستی گاور با چاوسر مستند است. هنگامی که چاوسر در سال ۱۳۷۸ میلادی به عنوان دیپلمات به ایتالیا فرستاده شد، گاور را به عنوان یکی از وکلای اموال خود در انگلستان برگزید. این دو شاعر در اشعار خود نیز از یکدیگر تعریف کرده اند. چاوسر بخشی از شعر ترویلو و کریسید را به «گاور اخلاق گرا» تقدیم کرده و در قبال آن گاور با گذاشتن سخنی در دهان ونوس در تمجید از چاوسر در انتهای کتاب اعترافات عاشق جبران کرده است.
گاور در اوایل دهه ۱۳۷۰ میلادی در غرفه هایی که توسط صومعهٔ سن ماری اووری ( حالا کلیسای جامع ساوث وارک ) فراهم شده بود اقامت گزید. در همان جا در سال ۱۳۹۸ میلادی احتمالاً برای بار دوم ازدواج کرد. همسر وی به نام اگنس گراندولف پس از مرگ وی زنده ماند. گاور در سال های پایانی عمر خویش و احتمالاً در اوایل سال ۱۴۰۰ بینایی خود را از دست داد.
wiki: جان گاور