جان ویلیام کولترِین ( به انگلیسی: John William Coltrane ) ( متولد ۲۳ سپتامبر ۱۹۲۶ - درگذشت ۱۷ ژوئیه ۱۹۶۷ ) ، معروف به ترِین، آهنگساز و نوازندهٔ ساکسوفون جاز آمریکایی بود.
با وجود اینکه او از سال ۱۹۴۶ به طور پراکنده به ضبط موسیقی می پرداخت، تا پس از سال ۱۹۵۵ دوران آهنگ سازی و ضبط او به طور جدی آغاز نشده بود. از سال ۱۹۵۷ به بعد او تعداد زیادی آلبوم تهیه و ضبط کرد که بعضی پس از مرگش در سال ۱۹۶۷ به انتشار رسیدند.
او که یکی از مؤثرترین موسیقی دانان جز به شمار می رود، معمولاً برای تغییر قالب جز مدرن و همچنین به عنوان اصلی ترین الگوی نسل های بعدی ساکسوفون نوازان شناخته می شود. او به همراه کلمن هاوکینز، لستر یانگ و سانی رالینز انتظار شنوندگان را برای همیشه از آوای ساز ساکسوفون تغییر دادند.
تابستان سال ۱۹۵۵ نقطه عطفی در دوران کاری جان به شمار می رود. در این سال مایلز دیویس که بعد از ترک اعتیاد آمادهٔ راه اندازی گروه جدیدی بود، با جان تماس گرفت و او را برای نواختن ساکسوفون در اولین گروه پنج نفری بزرگ خود دعوت کرد. دعوتی که پذیرفته شد و حاصل آن یک همکاری موفق از اکتبر ۱۹۵۵ تا آوریل ۱۹۵۷ بود. اولین نشانه های نبوغ کولترین در طول این همکاری هویدا شد.
از اواخر ۱۹۵۷ کلترین برای مدتی کوتاه با تلانیوس مانک نواخت که حاصل کار دو کنسرت معروف شهر نیویورک و فایو سپات بود. در همین مدت او شروع به رهبری گروه کرد که منجر به تعداد زیادی جلسه ضبط برای شرکت صفحه پرکنی پرستیژ شد. آلبوم معروف بلوترین حاصل همین دوران بود.
در سال ۱۹۵۸ او دوباره به مایلز دیویس پیوست و در همین زمان بود که توجه منتقدان به شیوه جدیدی که او در نواختن ساکسوفون ابداع کرده بود جلب شد. شیوهٔ او که شامل نواختن تعداد زیادی نت به سرعت و در زمانی کوتاه بود برای آن زمان کاملاً بدیع بود. عده ای از منتقدین این روش را خشن و حتی زمخت می دانستند. این شیوه در عین سرعت، قالب های تکرار شونده ایی را هم در بر می گرفت. ایرا گیتلر، منتقد جاز نام «ورقه هایی از صدا» را برای این سبک به کار برده است. این دوره همکاری کولترین با مایلز، کننبال ادرلی، بیل ایوانز، و نوازنده های نام دار دیگر یکی از موفق ترین گروه های تاریخ موسیقی جاز را به وجود آورد که آلبوم هایی نظیر به نوعی غمگین و مایلستونز حاصل آن بود. در همین سال کولترین به ضبط کارهای خودش از قبیل آلبوم مطرح جاینت ستپز برای آتلانتیک رکوردز پرداخت. در این دوران او شروع به نواختن ساکسوفون سوپرانو کرد، سازی که در آن زمان در جاز غیر مرسوم محسوب می شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا وجود اینکه او از سال ۱۹۴۶ به طور پراکنده به ضبط موسیقی می پرداخت، تا پس از سال ۱۹۵۵ دوران آهنگ سازی و ضبط او به طور جدی آغاز نشده بود. از سال ۱۹۵۷ به بعد او تعداد زیادی آلبوم تهیه و ضبط کرد که بعضی پس از مرگش در سال ۱۹۶۷ به انتشار رسیدند.
او که یکی از مؤثرترین موسیقی دانان جز به شمار می رود، معمولاً برای تغییر قالب جز مدرن و همچنین به عنوان اصلی ترین الگوی نسل های بعدی ساکسوفون نوازان شناخته می شود. او به همراه کلمن هاوکینز، لستر یانگ و سانی رالینز انتظار شنوندگان را برای همیشه از آوای ساز ساکسوفون تغییر دادند.
تابستان سال ۱۹۵۵ نقطه عطفی در دوران کاری جان به شمار می رود. در این سال مایلز دیویس که بعد از ترک اعتیاد آمادهٔ راه اندازی گروه جدیدی بود، با جان تماس گرفت و او را برای نواختن ساکسوفون در اولین گروه پنج نفری بزرگ خود دعوت کرد. دعوتی که پذیرفته شد و حاصل آن یک همکاری موفق از اکتبر ۱۹۵۵ تا آوریل ۱۹۵۷ بود. اولین نشانه های نبوغ کولترین در طول این همکاری هویدا شد.
از اواخر ۱۹۵۷ کلترین برای مدتی کوتاه با تلانیوس مانک نواخت که حاصل کار دو کنسرت معروف شهر نیویورک و فایو سپات بود. در همین مدت او شروع به رهبری گروه کرد که منجر به تعداد زیادی جلسه ضبط برای شرکت صفحه پرکنی پرستیژ شد. آلبوم معروف بلوترین حاصل همین دوران بود.
در سال ۱۹۵۸ او دوباره به مایلز دیویس پیوست و در همین زمان بود که توجه منتقدان به شیوه جدیدی که او در نواختن ساکسوفون ابداع کرده بود جلب شد. شیوهٔ او که شامل نواختن تعداد زیادی نت به سرعت و در زمانی کوتاه بود برای آن زمان کاملاً بدیع بود. عده ای از منتقدین این روش را خشن و حتی زمخت می دانستند. این شیوه در عین سرعت، قالب های تکرار شونده ایی را هم در بر می گرفت. ایرا گیتلر، منتقد جاز نام «ورقه هایی از صدا» را برای این سبک به کار برده است. این دوره همکاری کولترین با مایلز، کننبال ادرلی، بیل ایوانز، و نوازنده های نام دار دیگر یکی از موفق ترین گروه های تاریخ موسیقی جاز را به وجود آورد که آلبوم هایی نظیر به نوعی غمگین و مایلستونز حاصل آن بود. در همین سال کولترین به ضبط کارهای خودش از قبیل آلبوم مطرح جاینت ستپز برای آتلانتیک رکوردز پرداخت. در این دوران او شروع به نواختن ساکسوفون سوپرانو کرد، سازی که در آن زمان در جاز غیر مرسوم محسوب می شد.
wiki: جان کولترین