جان کشیدن

لغت نامه دهخدا

جان کشیدن. [ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) مردن. ( بهار عجم ) ( آنندراج ). جان فدا کردن :
صدبار جان کشیدن از آن به که پیش خلق
یکبار کس نفس ز پی مدعا کشد.
میرزا طاهر وحید ( از بهار عجم ).
خوش آنکه نقل سازم لبهای می پرستش
جانی کشم بپایش جامی کشم ز دستش.
ظهوری ترشیزی ( از ارمغان آصفی ).

پیشنهاد کاربران

بپرس