جان پناه شروین یا پناهگاه شروین، یکی از پناهگاه های کوهنوردی در شمال تهران است که در دامنه توچال و در ارتفاع ۲۴۵۰ متری قرار گرفته است. [ ۱]
این جان پناه در سال ۱۳۵۲ و به یاد کوهنورد جانباخته، شروین جزایری، [ ۱] با مشارکت اعضای انجمن کوهنوردی دانشجویان دانشگاه تهران، [ ۲] ، گروه کوه نوردی کاوه، دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشجویان کوه نورد دانشگاه صنعتی شریف ( آریامهر ) و گروهی از دیگر کوه نوردان ساخته شده است.
تاریخچهٔ ساخت جان پناه شروین
روز ۱۰ شهریور ۱۳۵۱، سه نفر از اعضای گروه کوهنوردی کاوه هنگام سنگ نوردی بر روی دیوارهٔ بند یخجال، دچار حادثه شده و سقوط می کنند. در این حادثه شروین جزایری جان خود را از دست می دهد و دو نفر همراه او، جواد تاجدار و حسین حاج محسنی مجروح می شوند. اعضای گروه طی چند نشست تصمیم به ساخت جان پناهی در محل بند یخچال به عنوان یادبود شروین گرفتند.
اوایل مهرماه ۱۳۵۱ اعضای گروه برای انتخاب مکان مناسب عازم بندیخچال شدند و با تعیین نقاط مختلف در زیر دیواره و اطراف آن و بررسی نقاط ضعف و قوت هر یک، محل فعلی را گزینهٔ مناسب تشخیص دادند، در مذاکرات بعدی و با بررسی امکانات گروه، ابعاد مناسب جان پناه برای خواب حدود دوازده نفر در یک طبقه مورد توافق قرار گرفت. در مهر ماه همان سال اعضاء گروه با فراهم آوردن تجهیزات مورد نیاز نسبت به تسطیح و آماده سازی بستر و پی کنی دیوارها اقدام کردند.
سختی کار پس از آن شروع شد. جمع آوری و حمل سنگ اراضی مجاور پناهگاه برای ایجاد پی دیوارها و تأمین ماسه و سیمان و به ویژه آب مورد نیاز جهت ساخت با توجه به بعد فاصله از بستر رودخانه، گره کار بود. با نصب اعلان نیاز به نیروهای همراه در ساخت جان پناه در اتاق های کوی دانشکدهٔ فنی دانشگاه تهران و دانشگاه علم و صنعت، سختی کار به سرعت برطرف شد و در روزهای آخر هفته دانشجویان کوه نورد به صورت گروهی در محل جان پناه حضور یافتند. دانشجویان کوه نورد دانشگاه صنعتی شریف ( آریامهر ) و دیگر کوه نوردان نیز در هفته های بعد به جمع، یاری رساندند به نوعی که بیشترین جمعیتی که در یک روز آذرماه آن سال جهت همکاری حضور یافتند بالغ بر ۲۵۰ نفر بود.
با توجه به چنین استقبالی در همکاری، تصمیم بر این شد که ابعاد ساختمان بزرگتر شود و پناهگاه در دو طبقه ساخته شود. ماسه و آب از کف آبشار و رودخانه در کیسه ها و ظرف های پلاستیکی و فلزی به صورت دست به دست توسط زنجیره ای از همراهان از دره پایین پناهگاه شیرپلا به ارتفاع محل شروین منتقل می شد و سنگ های لازم نیز از اطراف پناهگاه و زیر دیوارهٔ بندیخچال تأمین و توسط دوستان حمل شد. تا اواسط پاییز دیوارهای اطراف ساخته شد و سایر مصالح مورد نیاز نظیر تیرچه سقف، بلوک، آجر، سیمان و تیر چوبی و . . . توسط اعضاء گروه کاوه تأمین و پس از تخلیه در میدان سربند توسط دوستان و تماماً با همت آنان به بالا حمل شد و در آخرین روزهای پاییز ۱۳۵۱ سقف اول تیر ریزی و بلوک گذاری و بتن ریزی شد. سپس طراحی طبقه دوم پناهگاه به صورت فلزی با خرپاهای قوسی چند قطعه ای و تیرریزی با پروفیل و پوشش زیر و رو همراه با عایق لازم اجرا شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین جان پناه در سال ۱۳۵۲ و به یاد کوهنورد جانباخته، شروین جزایری، [ ۱] با مشارکت اعضای انجمن کوهنوردی دانشجویان دانشگاه تهران، [ ۲] ، گروه کوه نوردی کاوه، دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشجویان کوه نورد دانشگاه صنعتی شریف ( آریامهر ) و گروهی از دیگر کوه نوردان ساخته شده است.
تاریخچهٔ ساخت جان پناه شروین
روز ۱۰ شهریور ۱۳۵۱، سه نفر از اعضای گروه کوهنوردی کاوه هنگام سنگ نوردی بر روی دیوارهٔ بند یخجال، دچار حادثه شده و سقوط می کنند. در این حادثه شروین جزایری جان خود را از دست می دهد و دو نفر همراه او، جواد تاجدار و حسین حاج محسنی مجروح می شوند. اعضای گروه طی چند نشست تصمیم به ساخت جان پناهی در محل بند یخچال به عنوان یادبود شروین گرفتند.
اوایل مهرماه ۱۳۵۱ اعضای گروه برای انتخاب مکان مناسب عازم بندیخچال شدند و با تعیین نقاط مختلف در زیر دیواره و اطراف آن و بررسی نقاط ضعف و قوت هر یک، محل فعلی را گزینهٔ مناسب تشخیص دادند، در مذاکرات بعدی و با بررسی امکانات گروه، ابعاد مناسب جان پناه برای خواب حدود دوازده نفر در یک طبقه مورد توافق قرار گرفت. در مهر ماه همان سال اعضاء گروه با فراهم آوردن تجهیزات مورد نیاز نسبت به تسطیح و آماده سازی بستر و پی کنی دیوارها اقدام کردند.
سختی کار پس از آن شروع شد. جمع آوری و حمل سنگ اراضی مجاور پناهگاه برای ایجاد پی دیوارها و تأمین ماسه و سیمان و به ویژه آب مورد نیاز جهت ساخت با توجه به بعد فاصله از بستر رودخانه، گره کار بود. با نصب اعلان نیاز به نیروهای همراه در ساخت جان پناه در اتاق های کوی دانشکدهٔ فنی دانشگاه تهران و دانشگاه علم و صنعت، سختی کار به سرعت برطرف شد و در روزهای آخر هفته دانشجویان کوه نورد به صورت گروهی در محل جان پناه حضور یافتند. دانشجویان کوه نورد دانشگاه صنعتی شریف ( آریامهر ) و دیگر کوه نوردان نیز در هفته های بعد به جمع، یاری رساندند به نوعی که بیشترین جمعیتی که در یک روز آذرماه آن سال جهت همکاری حضور یافتند بالغ بر ۲۵۰ نفر بود.
با توجه به چنین استقبالی در همکاری، تصمیم بر این شد که ابعاد ساختمان بزرگتر شود و پناهگاه در دو طبقه ساخته شود. ماسه و آب از کف آبشار و رودخانه در کیسه ها و ظرف های پلاستیکی و فلزی به صورت دست به دست توسط زنجیره ای از همراهان از دره پایین پناهگاه شیرپلا به ارتفاع محل شروین منتقل می شد و سنگ های لازم نیز از اطراف پناهگاه و زیر دیوارهٔ بندیخچال تأمین و توسط دوستان حمل شد. تا اواسط پاییز دیوارهای اطراف ساخته شد و سایر مصالح مورد نیاز نظیر تیرچه سقف، بلوک، آجر، سیمان و تیر چوبی و . . . توسط اعضاء گروه کاوه تأمین و پس از تخلیه در میدان سربند توسط دوستان و تماماً با همت آنان به بالا حمل شد و در آخرین روزهای پاییز ۱۳۵۱ سقف اول تیر ریزی و بلوک گذاری و بتن ریزی شد. سپس طراحی طبقه دوم پناهگاه به صورت فلزی با خرپاهای قوسی چند قطعه ای و تیرریزی با پروفیل و پوشش زیر و رو همراه با عایق لازم اجرا شد.
wiki: جان پناه شروین