جان پاک. [ ن ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) روح خالص و ناآلوده. روان که بکثافات مادی نیالوده باشد : چه بزرگ غبنی و عظیم عیبی باشد باقی را بفانی و دائم را بزایل فروختن و جان پاک را فدای تن نجس داشتن. ( کلیله و دمنه ). || روح القدس : بسم الاب و الابن و روح القدس اله واحد؛ بنام پدر و پسر و جان پاک یکی خدا. ( از آغاز ترجمه دیاتسارون ).
