جان ویلیام واترهاوس ( به انگلیسی: John William Waterhouse ) ( ۶ آوریل ۱۸۴۹–۱۰ فوریه ۱۹۱۷ ) از نقاشان بریتانیایی پیشارافائل گرایی و نئوکلاسیسیسم است. سبک او نه تنها تحت نفوذ نقاشان اولیه پیشارافائلی است بلکه از معاصران خود، امپرسیونیست ها نیز تأثیر پذیرفته بود. [ ۱] بیشتر شهرت واترهاوس به خاطر به تصویر کشیدن شخصیت های زن در اساطیر یونان باستان و افسانه آرتور است.
جان ویلیام واترهاوس در ۶ آوریل سال ۱۸۴۹ در رم متولد شد. پدر و مادرش نقاش بودند. او در اواخر دهه ۱۸۵۰ در ۵ سالگی همراه با خانواده اش به لندن رفت و نقاشی را نزد پدر آموخت. جان در استودیوی هنری پدرش به او کمک می کرد و در دوران جوانی استعدادهای خود را در مجسمه سازی و نقاشی تقویت کرد. او اولین آثار خود را با سبک کلاسیک شروع کرد.
واترهاوس پس از چند بار تلاش در نهایت در سال ۱۸۷۰ به آکادمی سلطنتی هنر[ ۲] در لندن راه یافت و در سال ۱۸۸۵دانشیار آکادمی سلطنتی شد. او در سال ۱۸۹۵ به عنوان عضو دایم فرهنگستان انتخاب شد و هر ساله تابلوهای خود را در نمایشگاه های آن به عرضه گذاشت.
واترهاوس به عنوان یک عضو مدرن به جنبش پیشارافائلی پیوست و این عضویت همچنین دیگر سبک های هنری مانند امپرسیونیسم فرانسوی بر کارهایش تأثیر داشت. این انجمن به او در رسیدن به سبک کاری اش کمک کرد. در پی آن، او در رابطه با تکنیک ها و ایده هایش از ویژگی های آثار الهام بخشی هنرمندانی مانند روزتی، میلِی، هانت و همچنین کسانی که جنبش امپرسیونیسم را به وجود آوردند استفاده می کرد.
اکثر آثار او از اسطوره و تراژدیهای معروف الهام گرفته بودند، و به همین علت بسیار مورد توجه قرار گرفتند. او یکی از نادر هنرمندانی بود که محبوب شد و نسبتاً در شرایط مالی خوبی زندگی می کرد.
او نقاشی کردن را تا زمان مرگش در تاریخ ۱۰ فوریه سال ۱۹۱۷ ادامه داد. واترهاوس به علت ابتلا به سرطان و پس از یک دوره بیماری طولانی از دنیا رفت.
جان ویلیام واترهاوس در مجموع ۱۱۸ نقاشی کشید. از مهم ترین آثار او می توان مجموعه تابلوهای بانوی شالوت[ ۳] را نام برد که از شعری از آلفرد تنیسون الهام می گیرد و داستان دختر جوانی است که به خاطر عشق یک طرفه اش به لانسلو[ ۴] می میرد. سری تابلوهای افلیا از دیگر آثار مشهور او می باشند که لحظات قبل از خودکشی افلیا را به تصویر می کشند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجان ویلیام واترهاوس در ۶ آوریل سال ۱۸۴۹ در رم متولد شد. پدر و مادرش نقاش بودند. او در اواخر دهه ۱۸۵۰ در ۵ سالگی همراه با خانواده اش به لندن رفت و نقاشی را نزد پدر آموخت. جان در استودیوی هنری پدرش به او کمک می کرد و در دوران جوانی استعدادهای خود را در مجسمه سازی و نقاشی تقویت کرد. او اولین آثار خود را با سبک کلاسیک شروع کرد.
واترهاوس پس از چند بار تلاش در نهایت در سال ۱۸۷۰ به آکادمی سلطنتی هنر[ ۲] در لندن راه یافت و در سال ۱۸۸۵دانشیار آکادمی سلطنتی شد. او در سال ۱۸۹۵ به عنوان عضو دایم فرهنگستان انتخاب شد و هر ساله تابلوهای خود را در نمایشگاه های آن به عرضه گذاشت.
واترهاوس به عنوان یک عضو مدرن به جنبش پیشارافائلی پیوست و این عضویت همچنین دیگر سبک های هنری مانند امپرسیونیسم فرانسوی بر کارهایش تأثیر داشت. این انجمن به او در رسیدن به سبک کاری اش کمک کرد. در پی آن، او در رابطه با تکنیک ها و ایده هایش از ویژگی های آثار الهام بخشی هنرمندانی مانند روزتی، میلِی، هانت و همچنین کسانی که جنبش امپرسیونیسم را به وجود آوردند استفاده می کرد.
اکثر آثار او از اسطوره و تراژدیهای معروف الهام گرفته بودند، و به همین علت بسیار مورد توجه قرار گرفتند. او یکی از نادر هنرمندانی بود که محبوب شد و نسبتاً در شرایط مالی خوبی زندگی می کرد.
او نقاشی کردن را تا زمان مرگش در تاریخ ۱۰ فوریه سال ۱۹۱۷ ادامه داد. واترهاوس به علت ابتلا به سرطان و پس از یک دوره بیماری طولانی از دنیا رفت.
جان ویلیام واترهاوس در مجموع ۱۱۸ نقاشی کشید. از مهم ترین آثار او می توان مجموعه تابلوهای بانوی شالوت[ ۳] را نام برد که از شعری از آلفرد تنیسون الهام می گیرد و داستان دختر جوانی است که به خاطر عشق یک طرفه اش به لانسلو[ ۴] می میرد. سری تابلوهای افلیا از دیگر آثار مشهور او می باشند که لحظات قبل از خودکشی افلیا را به تصویر می کشند.
wiki: جان ویلیام واترهاوس