جان ویلیام استرات، سومین بارون ریلی ( به انگلیسی: John Strutt, 3rd Baron Rayleigh ) ( زادهٔ ۱۲ نوامبر ۱۸۴۲ - درگذشته در ۳۰ ژوئن ۱۹۱۹ ) ریاضی دان و فیزیک دان انگلیسی بود که کمک های گسترده ای به علم کرد. او تمام دوران تحصیلی خود را در دانشگاه کمبریج گذراند. در میان افتخارات بسیار، او جایزه نوبل فیزیک ۱۹۰۴ را به پاس تلاش هایش در بررسی چگالی گازها و کشف آرگون با کمک ویلیام رمزی دریافت کرد. او از سال ۱۹۰۵ تا ۱۹۰۸ به عنوان رئیس انجمن سلطنتی و از سال ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۹ به عنوان رئیس دانشگاه کمبریج خدمت کرد.
... [مشاهده متن کامل]
ریلی اولین راه حل نظری پراکندگی الاستیک نور توسط ذرات بسیار کوچکتر از طول موج نور را ارائه کرد. این پدیده امروزه به نام پراکنش ریلی شناخته می شود که به طور مشخص دلیل آبی بودن آسمان را توضیح می دهد. او امواج سطحی عبورکننده از جامدات را مطالعه و تشریح کرد که امروزه به نام موج ریلی شناخته می شود. ریلی با ارائه مفاهیمی مانند عدد ریلی ( یک کمیت بدون بعد مرتبط با همرفت طبیعی ) ، جریان ریلی، ناپایداری ریلی–تیلور و معیار ریلی برای پایداری جریان تیلور–کوئت کمک زیادی به دینامیک سیالات کرد. او همچنین تئوری چرخش نیروی بالابری را فرموله کرد. در نورشناسی، ریلی یک معیار شناخته شده برای تفکیک زاویه ای پیشنهاد کرد. اشتقاق او از قانون ریلی–جینز برای تابش کلاسیک جسم سیاه، بعدها نقش مهمی در پیدایش مکانیک کوانتومی ایفا کرد ( فاجعه فرابنفش را ببینید ) . کتاب درسی رایلی به نام نظریه صدا ( ۱۸۷۷ ) امروزه هنوز توسط آکوستیست ها و مهندسان استفاده می شود. او آزمون ریلی را برای عدم یکنواختی دایره ای معرفی کرد که طرح ریلی آن را به تصویر می کشد.
از میان نورهای طیف مرئی، آبی دارای کمترین طول موج، و قرمز دارای بیشترین طول موج است. هنگامی که نور خورشید از جو می گذرد، نور آبی از سوی مولکول های اکسیژن و نیتروژن، بیشتر پراکنده می شود و بنابراین، نور آبی بیشتری به چشم ما می رسد. این اثر به پاس لرد رِیلی که آن را کشف کرد، پراکندگی رِیلی نامیده می شود، که در ۱۹۱۱، از سوی آلبرت انیشتین تأیید شد.
... [مشاهده متن کامل]
ریلی اولین راه حل نظری پراکندگی الاستیک نور توسط ذرات بسیار کوچکتر از طول موج نور را ارائه کرد. این پدیده امروزه به نام پراکنش ریلی شناخته می شود که به طور مشخص دلیل آبی بودن آسمان را توضیح می دهد. او امواج سطحی عبورکننده از جامدات را مطالعه و تشریح کرد که امروزه به نام موج ریلی شناخته می شود. ریلی با ارائه مفاهیمی مانند عدد ریلی ( یک کمیت بدون بعد مرتبط با همرفت طبیعی ) ، جریان ریلی، ناپایداری ریلی–تیلور و معیار ریلی برای پایداری جریان تیلور–کوئت کمک زیادی به دینامیک سیالات کرد. او همچنین تئوری چرخش نیروی بالابری را فرموله کرد. در نورشناسی، ریلی یک معیار شناخته شده برای تفکیک زاویه ای پیشنهاد کرد. اشتقاق او از قانون ریلی–جینز برای تابش کلاسیک جسم سیاه، بعدها نقش مهمی در پیدایش مکانیک کوانتومی ایفا کرد ( فاجعه فرابنفش را ببینید ) . کتاب درسی رایلی به نام نظریه صدا ( ۱۸۷۷ ) امروزه هنوز توسط آکوستیست ها و مهندسان استفاده می شود. او آزمون ریلی را برای عدم یکنواختی دایره ای معرفی کرد که طرح ریلی آن را به تصویر می کشد.
از میان نورهای طیف مرئی، آبی دارای کمترین طول موج، و قرمز دارای بیشترین طول موج است. هنگامی که نور خورشید از جو می گذرد، نور آبی از سوی مولکول های اکسیژن و نیتروژن، بیشتر پراکنده می شود و بنابراین، نور آبی بیشتری به چشم ما می رسد. این اثر به پاس لرد رِیلی که آن را کشف کرد، پراکندگی رِیلی نامیده می شود، که در ۱۹۱۱، از سوی آلبرت انیشتین تأیید شد.
