جان وینستون اونو لنون ( انگلیسی: John Winston Ono Lennon؛ ۹ اکتبر ۱۹۴۰ – ۸ دسامبر ۱۹۸۰ ) خواننده، ترانه سرا و نوازنده انگلیسی بود. او به عنوان خوانندهٔ اصلی، ترانه نویس اصلی و گیتاریست ریتم بیتلز و همچنین به عنوان یکی از بنیان گذاران این گروه به شهرت جهانی دست یافت. مشارکت او با پل مک کارتنی در ترانه سرایی، یکی از موفق ترین همکاری ها در تاریخ است. او در سال ۱۹۶۹ گروه موسیقی پلستیک اونو بند را با همسر دوم خود، یوکو اونو، تشکیل داد. پس از از هم پاشیدن بیتلز در ۱۹۷۰، لنون فعالیت حرفه ای خود را به عنوان هنرمند تک خوان و همکار با اونو ادامه داد.
... [مشاهده متن کامل]
لنون که در لیورپول به دنیا آمد، در دورهٔ نوجوانی به ژانر اسکیفل کریز علاقه مند شد. در ۱۹۵۶، او نخستین بند خود را با نام کوآری من تشکیل داد که در سال ۱۹۶۰ به بیتلز تبدیل شد. او در ابتدا رهبر بالفعل گروه بود و این نقش به تدریج به مک کارتنی واگذار شد. لنون به دلیل شخصیت سرکش و منطق شوخ طبعی در موسیقی، نوشتن، نقاشی، فیلم و مصاحبه هایش شناخته شده است. در اواسط دههٔ ۱۹۶۰، او دو کتاب چاپ کرد: در خودش بنویسید و یک اسپانیولی در حال کار است که هر دو گردآوری شدهٔ نوشته های پوچ و تصویرهای خطی بودند. ترانه های او از سوی جنبش ضد جنگ و پادفرهنگ به عنوان سرود پذیرفته شده است؛ یکی از این ترانه ها «تنها چیزی که نیاز داری عشق است» در ۱۹۶۷ است.
از ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲، لنون بیش از ۱۲ اثر با اونو تهیه کنندگی کرد؛ از جملهٔ سه گانهٔ آلبوم های آوانگارد، نخستین ال پی تک خوان او جان لنون/پلستیک اونو بند و تک آهنگ های راه یافته در جایگاه ۱۰تای برتر جدول های جهانی «به صلح یک شانس بده»، «کارمای فوری!»، «تصور کن» و «کریسمس مبارک ( جنگ تمام شد ) ». در ۱۹۶۹، او تظاهرات دو هفته ای ضد جنگ تخت خواب برای صلح را برگزار کرد. پس از مهاجرت به شهر نیویورک در ۱۹۷۱، انتقاد او از جنگ ویتنام منجر به تلاش سه سالهٔ دولت ریچارد نیکسون برای دیپورت او شد. در سال ۱۹۷۵، لنون برای تربیت فرزند خردسال خود، شان، از تجارت موسیقی کناره گیری کرد و در ۱۹۸۰، با آلبوم فانتزی دوبرابر با همکاری اونو بازگشت. او سه هفته پس از انتشار این آلبوم، توسط یکی از طرفداران بیتلز، مارک دیوید چپمن، در طاق ساختمان آپارتمان خود در منهتن مورد اصابت گلوله قرار گرفت و کشته شد.
لنون به عنوان خواننده، نویسنده یا نویسنده مشترک، ۲۵ تک آهنگ در صدر جدول بیلبورد هات ۱۰۰ به ثبت رسانده است. فانتزی دوبرابر، پرفروش ترین آلبوم او، در ۱۹۸۱ برندهٔ جایزهٔ گرمی آلبوم سال شد. در ۱۹۸۲، لنون برای مشارکت برجسته اش در موسیقی، برنده جایزهٔ بریت شد. در ۲۰۰۲، لنون در نظرسنجی بی بی سی از ۱۰۰ بریتانیایی کبیر در رتبه هشتم قرار گرفت. رولینگ استون او را پنجمین خواننده بزرگ و سی و هشتمین هنرمند بزرگ تاریخ رتبه بندی کرد. نام او به تالار مشاهیر ترانه سرایی ( در ۱۹۹۷ ) و تالار مشاهیر راک اند رول ( دو بار، به عنوان عضو بیتلز در ۱۹۸۸ و به عنوان هنرمند تک خوان در ۱۹۹۴ ) راه یافته است.
... [مشاهده متن کامل]
لنون که در لیورپول به دنیا آمد، در دورهٔ نوجوانی به ژانر اسکیفل کریز علاقه مند شد. در ۱۹۵۶، او نخستین بند خود را با نام کوآری من تشکیل داد که در سال ۱۹۶۰ به بیتلز تبدیل شد. او در ابتدا رهبر بالفعل گروه بود و این نقش به تدریج به مک کارتنی واگذار شد. لنون به دلیل شخصیت سرکش و منطق شوخ طبعی در موسیقی، نوشتن، نقاشی، فیلم و مصاحبه هایش شناخته شده است. در اواسط دههٔ ۱۹۶۰، او دو کتاب چاپ کرد: در خودش بنویسید و یک اسپانیولی در حال کار است که هر دو گردآوری شدهٔ نوشته های پوچ و تصویرهای خطی بودند. ترانه های او از سوی جنبش ضد جنگ و پادفرهنگ به عنوان سرود پذیرفته شده است؛ یکی از این ترانه ها «تنها چیزی که نیاز داری عشق است» در ۱۹۶۷ است.
از ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲، لنون بیش از ۱۲ اثر با اونو تهیه کنندگی کرد؛ از جملهٔ سه گانهٔ آلبوم های آوانگارد، نخستین ال پی تک خوان او جان لنون/پلستیک اونو بند و تک آهنگ های راه یافته در جایگاه ۱۰تای برتر جدول های جهانی «به صلح یک شانس بده»، «کارمای فوری!»، «تصور کن» و «کریسمس مبارک ( جنگ تمام شد ) ». در ۱۹۶۹، او تظاهرات دو هفته ای ضد جنگ تخت خواب برای صلح را برگزار کرد. پس از مهاجرت به شهر نیویورک در ۱۹۷۱، انتقاد او از جنگ ویتنام منجر به تلاش سه سالهٔ دولت ریچارد نیکسون برای دیپورت او شد. در سال ۱۹۷۵، لنون برای تربیت فرزند خردسال خود، شان، از تجارت موسیقی کناره گیری کرد و در ۱۹۸۰، با آلبوم فانتزی دوبرابر با همکاری اونو بازگشت. او سه هفته پس از انتشار این آلبوم، توسط یکی از طرفداران بیتلز، مارک دیوید چپمن، در طاق ساختمان آپارتمان خود در منهتن مورد اصابت گلوله قرار گرفت و کشته شد.
لنون به عنوان خواننده، نویسنده یا نویسنده مشترک، ۲۵ تک آهنگ در صدر جدول بیلبورد هات ۱۰۰ به ثبت رسانده است. فانتزی دوبرابر، پرفروش ترین آلبوم او، در ۱۹۸۱ برندهٔ جایزهٔ گرمی آلبوم سال شد. در ۱۹۸۲، لنون برای مشارکت برجسته اش در موسیقی، برنده جایزهٔ بریت شد. در ۲۰۰۲، لنون در نظرسنجی بی بی سی از ۱۰۰ بریتانیایی کبیر در رتبه هشتم قرار گرفت. رولینگ استون او را پنجمین خواننده بزرگ و سی و هشتمین هنرمند بزرگ تاریخ رتبه بندی کرد. نام او به تالار مشاهیر ترانه سرایی ( در ۱۹۹۷ ) و تالار مشاهیر راک اند رول ( دو بار، به عنوان عضو بیتلز در ۱۹۸۸ و به عنوان هنرمند تک خوان در ۱۹۹۴ ) راه یافته است.
