جان تن ایک لنسینگ جونیور ( . John Ten Eyck Lansing Jr ) ( زادهٔ ۳۰ ژانویه ۱۷۵۴ - ناپدید شده در ۱۲ دسامبر ۱۸۲۹ ) ، وکیل و سیاستمدار آمریکایی بود.
لنسینگ متولد و بزرگ شده آلبانی، نیویورک بود. او یک وکیل آموزش دیده بود و سال ها فعالیت های سیاسی و دولتی داشت. او در طی انقلاب آمریکا، منشی نظامی ژنرال فیلیپ اسکایلر بود. لنسینگ درطی سال های ۱۷۸۱ تا ۱۷۸۴، ۱۷۸۶ و ۱۷۸۹ در مجمع ایالت نیویورک خدمت کرد؛ در سال های ۱۷۸۶ و ۱۷۸۹ رئیس مجلس شد؛ در سال ۱۷۸۵ به عضویت کنگره کنفدراسیون درآمد و از سال ۱۷۸۶ تا ۱۷۹۰ شهردار آلبانی بود. او نماینده کنوانسیون قانون اساسی فدرال در سال ۱۷۸۷ بود، اما در ماه ژوئیه از این نهاد کناره گیری کرد، زیرا با قانون اساسی پیشنهادی ایالات متحده، به دلیل نقض حقوق ایالتی و فردی، مخالف بود. او نماینده کنوانسیون تصویب در نیویورک، در ژوئن ۱۷۸۸ بود، اما نتوانست تصویب قانون اساسی ممانعت کند.
... [مشاهده متن کامل]
در ۱۷۹۰، لنسینگ یکی از اعضای کمیسیونی بود که مرز نیویورک - ورمونت را به عنوان بخشی از پذیرش ورمونت به اتحادیه، به عنوان چهاردهمین استان در ۱۷۹۱ تعیین کرد. او از ۱۷۹۰ تا ۱۷۹۸ قاضی دادگاه عالی نیویورک و از سال ۱۷۹۸ تا ۱۸۰۱ قاضی ستره دادگاه عالی بود. او همچنین از سال ۱۸۰۱ تا ۱۸۱۴ صدراعظم نیویورک بود و در سال ۱۸۱۷ یک کمیسر ویژه برای حل و فصل ادعاهای شهر نیویورک و شهرستان نیویورک بر سر فرود آمدن در ورمونت بود. وی از سال ۱۸۱۷ تا زمان مرگش، نایب رئیس دانشگاه استان نیویورک بود. لنسینگ در دسامبر ۱۸۲۹ پس از خروج از هتل خود در شهر نیویورک برای ارسال نامه ای ناپدید شد. هیچ ردی از او پیدا نشد و آنچه برای لنسینگ اتفاق افتاد، ناشناخته باقی مانده است.
جان تن آیک لنسینگ جونیور ( پسر ) در ۳۰ ژانویه ۱۷۵۴ در آلبانی نیویورک به دنیا آمد. او پسر گریت جاکوب لنسینگ ( متولد ۱۷۱۱ ) و جانت «جین» ( با نام خانوادگی واترز ) لنسینگ ( ۱۷۲۸–۱۸۱۰ ) بود.
لنسینگ در آلبانی، نزد رابرت یتس حقوق خواند و در ۱۷۷۵ برای کارآموزی پذیرفته شد. لنسینگ از ۱۷۷۶ تا ۱۷۷۷ در طی جنگ انقلابی، به عنوان منشی نظامی ژنرال فیلیپ اسکایلر خدمت کرد. پس از آن، او از ۱۷۸۰ تا ۱۷۸۴ و از ۱۷۸۵ تا ۱۷۸۶ و در بازه ۱۷۸۸ تا ۱۷۸۹، عضو مجلس استانی نیویورک بود و در دو دوره آخر، رئیس آن بود. او در ۱۷۸۵ به عضویت کنگره کنفدراسیون، در نیویورک درآمد.
لنسینگ متولد و بزرگ شده آلبانی، نیویورک بود. او یک وکیل آموزش دیده بود و سال ها فعالیت های سیاسی و دولتی داشت. او در طی انقلاب آمریکا، منشی نظامی ژنرال فیلیپ اسکایلر بود. لنسینگ درطی سال های ۱۷۸۱ تا ۱۷۸۴، ۱۷۸۶ و ۱۷۸۹ در مجمع ایالت نیویورک خدمت کرد؛ در سال های ۱۷۸۶ و ۱۷۸۹ رئیس مجلس شد؛ در سال ۱۷۸۵ به عضویت کنگره کنفدراسیون درآمد و از سال ۱۷۸۶ تا ۱۷۹۰ شهردار آلبانی بود. او نماینده کنوانسیون قانون اساسی فدرال در سال ۱۷۸۷ بود، اما در ماه ژوئیه از این نهاد کناره گیری کرد، زیرا با قانون اساسی پیشنهادی ایالات متحده، به دلیل نقض حقوق ایالتی و فردی، مخالف بود. او نماینده کنوانسیون تصویب در نیویورک، در ژوئن ۱۷۸۸ بود، اما نتوانست تصویب قانون اساسی ممانعت کند.
... [مشاهده متن کامل]
در ۱۷۹۰، لنسینگ یکی از اعضای کمیسیونی بود که مرز نیویورک - ورمونت را به عنوان بخشی از پذیرش ورمونت به اتحادیه، به عنوان چهاردهمین استان در ۱۷۹۱ تعیین کرد. او از ۱۷۹۰ تا ۱۷۹۸ قاضی دادگاه عالی نیویورک و از سال ۱۷۹۸ تا ۱۸۰۱ قاضی ستره دادگاه عالی بود. او همچنین از سال ۱۸۰۱ تا ۱۸۱۴ صدراعظم نیویورک بود و در سال ۱۸۱۷ یک کمیسر ویژه برای حل و فصل ادعاهای شهر نیویورک و شهرستان نیویورک بر سر فرود آمدن در ورمونت بود. وی از سال ۱۸۱۷ تا زمان مرگش، نایب رئیس دانشگاه استان نیویورک بود. لنسینگ در دسامبر ۱۸۲۹ پس از خروج از هتل خود در شهر نیویورک برای ارسال نامه ای ناپدید شد. هیچ ردی از او پیدا نشد و آنچه برای لنسینگ اتفاق افتاد، ناشناخته باقی مانده است.
جان تن آیک لنسینگ جونیور ( پسر ) در ۳۰ ژانویه ۱۷۵۴ در آلبانی نیویورک به دنیا آمد. او پسر گریت جاکوب لنسینگ ( متولد ۱۷۱۱ ) و جانت «جین» ( با نام خانوادگی واترز ) لنسینگ ( ۱۷۲۸–۱۸۱۰ ) بود.
لنسینگ در آلبانی، نزد رابرت یتس حقوق خواند و در ۱۷۷۵ برای کارآموزی پذیرفته شد. لنسینگ از ۱۷۷۶ تا ۱۷۷۷ در طی جنگ انقلابی، به عنوان منشی نظامی ژنرال فیلیپ اسکایلر خدمت کرد. پس از آن، او از ۱۷۸۰ تا ۱۷۸۴ و از ۱۷۸۵ تا ۱۷۸۶ و در بازه ۱۷۸۸ تا ۱۷۸۹، عضو مجلس استانی نیویورک بود و در دو دوره آخر، رئیس آن بود. او در ۱۷۸۵ به عضویت کنگره کنفدراسیون، در نیویورک درآمد.
