جان سوختن. [ ت َ ] ( مص مرکب ) آتش گرفتن جان. رنج کشیدن جان. آزردن جان : از فراق تو مرا چون سوخت جان چون ننالم بی تو ای جان جهان.مولوی. || آزردن جان : برغم من بحریفان می شبانه مکش مسوز جان من و آه عاشقانه مکش.فغانی شیرازی ( از ارمغان آصفی ).