جان سوختن

لغت نامه دهخدا

جان سوختن. [ ت َ ] ( مص مرکب ) آتش گرفتن جان. رنج کشیدن جان. آزردن جان :
از فراق تو مرا چون سوخت جان
چون ننالم بی تو ای جان جهان.
مولوی.
|| آزردن جان :
برغم من بحریفان می شبانه مکش
مسوز جان من و آه عاشقانه مکش.
فغانی شیرازی ( از ارمغان آصفی ).

فرهنگ فارسی

آتش گرفتن جان

پیشنهاد کاربران

بپرس