جان سخنگویا. [ ن ِ س ُ خ َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نفس ناطقه. ( دانشنامه علائی ص 12 س 1 ). جان سخنگوی. و رجوع به جان سخنگوی شود.
