جان زنده کن

لغت نامه دهخدا

جان زنده کن. [ زِ دَ / دِ ک ُ ] ( نف مرکب ) زنده کننده جان. روانبخش. حیات دهنده :
این نامه بنام پادشاهی
جان زنده کنی خردپناهی.

نظامی

جان زنده کنی که از فصیحی
شد معجز او دم مسیحی.

نظامی.

زنده کننده جان

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید