جان رفتن

لغت نامه دهخدا

جان رفتن. [ رَ ت َ ] ( مص مرکب ) هلاک شدن. مردن :
باللّه که دل از تو بازنستانم
ور در سر کار خود رود جانم.
سعدی.
جان رفت و بسی نماند ما را
سودای کسی نماند ما را.
شاپور طهرانی ( از ارمغان آصفی ).

فرهنگ فارسی

مردن

پیشنهاد کاربران

بپرس