جان دیویی ( به انگلیسی: John Dewey ) ( زاده ۲۰ اکتبر ۱۸۵۹ – درگذشته ۱ ژوئن ۱۹۵۲ ) یکی از معروفترین فیلسوفان آمریکایی قرن بیستم و از پیشتازان عمل گرایی ( پراگماتیسم ) بود که آرای انقلابی اش در باب سرشت فلسفه، آموزش، جامعه و سیاست بحث های فراوانی را به وجود آورد. او را به عنوان پدر مدارس نوین در ایالات متحده آمریکا میشناسند.
... [مشاهده متن کامل]
جان دیویی در روز بیستم اکتبر سال ۱۸۵۹ میلادی در شهر برلینگتون در ورمانت آمریکا به دنیا آمد. او بیست سال ابتدایی زندگی اش را در روستا گذراند و تحصیلات مقدماتی خود را در همان جا به پایان برد. او پس آن وارد دانشگاه جانز هاپکینز شد و در کنار تحصیل در رشته فلسفه به شغل آموزگاری در مدرسه نیز مشغول بود.
دانشگاه جان هاپکینز تا زمان فارغ التحصیلی او تحت سرپرستی جرج اس موریس بود که گرایش های آرمانگرایی داشت و توانسته بود ذهن دیویی را با اندوخته های خود در این خصوص مشغول کند. دیویی جان هاپکینز را به قصد تصاحب یک منصب پیشنهادی به سوی دانشگاه میشیگان ترک گفت.
اولین فعالیت جدی دیویی در فلسفه تلاشی بود که در خصوص ترکیب شیوه در حال پیدایش روانشناسی تجربی با پایه های اصلی آرمانگرایی موریس صورت داد.
دیویی طی دهه ۱۸۹۰ به ویژه بعد از حضورش در دانشگاه تازه تأسیس شیکاگو، ایلینوی در سال ۱۸۹۴، در آغار راهی قرار گرفت که شروعش منجر به فاصله گرفتن او از مابعدالطبیعه آرمانگرایی شد؛ روندی که دیویی در زندگینامه خود با نام «استبدادگرایی تا تجربه گرایی به آن اشاره داشته است. دیویی با تأثیر بسیار از «اصول روانشناسی» ویلیام جیمز، به رد ادعای آرمانگرایان پرداخت که در آن با مطالعه پدیده های تجربی، دنیا را ذهن انسان می دانستند.
مشاجره با رئیس دانشگاه شیکاگو، دیویی را در سال ۱۹۰۴ مجبور به ترک این دانشگاه کرد و پس از آن به تدریس در دانشگاه کلمبیا پرداخت و تا زمان بازنشستگی در این دانشگاه باقی ماند.
دیویی در طی این سال ها بسیاری از آثار ارزشمند خود را به رشته تألیف درآورد.
در آخر قرن نوزدهم و اول قرن بیستم چرخشی در اندیشه های دیویی رخ می دهد که خودش نیز این چرخش را در زندگی نامه خودنوشتی، تحت عنوان «از مطلق گرایی تا فلسفه آزمایشی» شرح می دهد. اندیشه های دیویی تحت این چرخش از مطلق انگاری هگلی به سمت آزمون گرایی که از تأثیرات استانلی هال است و آزمایش، تجربه و کار علمی به معنای امپریسیسم رو می گرداند و تغییر لهجه می دهد. این چرخش را به صراحت خود دیویی هم بیان می کند و از زبان الاهیاتی که پیش از آن مطرح می کرد به یک زبان طبیعت گرایانه رو می کند و چنین چرخشی را در اندیشه خودش ترجمه می کند و از آن به بعد از مفاهیم و نظام واژگان جدید استفاده می کند.
... [مشاهده متن کامل]
جان دیویی در روز بیستم اکتبر سال ۱۸۵۹ میلادی در شهر برلینگتون در ورمانت آمریکا به دنیا آمد. او بیست سال ابتدایی زندگی اش را در روستا گذراند و تحصیلات مقدماتی خود را در همان جا به پایان برد. او پس آن وارد دانشگاه جانز هاپکینز شد و در کنار تحصیل در رشته فلسفه به شغل آموزگاری در مدرسه نیز مشغول بود.
دانشگاه جان هاپکینز تا زمان فارغ التحصیلی او تحت سرپرستی جرج اس موریس بود که گرایش های آرمانگرایی داشت و توانسته بود ذهن دیویی را با اندوخته های خود در این خصوص مشغول کند. دیویی جان هاپکینز را به قصد تصاحب یک منصب پیشنهادی به سوی دانشگاه میشیگان ترک گفت.
اولین فعالیت جدی دیویی در فلسفه تلاشی بود که در خصوص ترکیب شیوه در حال پیدایش روانشناسی تجربی با پایه های اصلی آرمانگرایی موریس صورت داد.
دیویی طی دهه ۱۸۹۰ به ویژه بعد از حضورش در دانشگاه تازه تأسیس شیکاگو، ایلینوی در سال ۱۸۹۴، در آغار راهی قرار گرفت که شروعش منجر به فاصله گرفتن او از مابعدالطبیعه آرمانگرایی شد؛ روندی که دیویی در زندگینامه خود با نام «استبدادگرایی تا تجربه گرایی به آن اشاره داشته است. دیویی با تأثیر بسیار از «اصول روانشناسی» ویلیام جیمز، به رد ادعای آرمانگرایان پرداخت که در آن با مطالعه پدیده های تجربی، دنیا را ذهن انسان می دانستند.
مشاجره با رئیس دانشگاه شیکاگو، دیویی را در سال ۱۹۰۴ مجبور به ترک این دانشگاه کرد و پس از آن به تدریس در دانشگاه کلمبیا پرداخت و تا زمان بازنشستگی در این دانشگاه باقی ماند.
دیویی در طی این سال ها بسیاری از آثار ارزشمند خود را به رشته تألیف درآورد.
در آخر قرن نوزدهم و اول قرن بیستم چرخشی در اندیشه های دیویی رخ می دهد که خودش نیز این چرخش را در زندگی نامه خودنوشتی، تحت عنوان «از مطلق گرایی تا فلسفه آزمایشی» شرح می دهد. اندیشه های دیویی تحت این چرخش از مطلق انگاری هگلی به سمت آزمون گرایی که از تأثیرات استانلی هال است و آزمایش، تجربه و کار علمی به معنای امپریسیسم رو می گرداند و تغییر لهجه می دهد. این چرخش را به صراحت خود دیویی هم بیان می کند و از زبان الاهیاتی که پیش از آن مطرح می کرد به یک زبان طبیعت گرایانه رو می کند و چنین چرخشی را در اندیشه خودش ترجمه می کند و از آن به بعد از مفاهیم و نظام واژگان جدید استفاده می کند.
